ایمونوتراپی و درمان سرطان مثانه

سیستم ایمنی یکی از بخش های طبیعی بدن انسان است. نقش این سیستم حذف مواد خارجی و همین طور سلول های صدمه دیده است تا مانع مشکلات ناشی از گردش این مواد در بدن شود. ایمونوتراپی immunotherapy گزینه مناسبی برای تقویت سیستم ایمنی بدن است.

در اغلب موارد، سیستم ایمنی می تواند مهاجمین خارجی مثل باکتری ها و ویروس ها را یافته و آن ها را نابود کند.

سیستم ایمنی از سیگنال ها برای حمله به این مهاجمین استفاده می کند در حالی که به سلول های سالم کاری ندارد.

سرطان با بیماری های ناشی از باکتری ها و ویروس ها متفاوت است. سرطان به معنای رشد بی رویه سلول های موجود در بدن است.

به عبارت دیگر، احتمال دارد سیستم ایمنی بدن قادر به یافتن سلول های سرطانی نباشد.

هرچند تفاوت ظاهری بین سلول های سرطانی و سلول های طبیعی زیر میکروسکوپ مشخص است، ولی این سلول ها می توانند مخفی شده و به رشد خود ادامه دهند.

یکی از روش های مخفی شدن سلول های سرطانی، بیان پروتئین هایی روی سطح خود برای روش کردن «چک پوینت» برای توقف حمله سیستم ایمنی است.

سرطان مثانه، سرطان پوست و سرطان ریه دارای بالاترین میزان تغییر (جهش) سلولی هستند.

این نوع سرطان ها معمولاً به درمان هایی که به سیستم ایمنی کمک می کنند تا سلول های سرطانی را شناسایی کند (ایمنی درمانی) واکنش مثبت می دهند.

ایمونوتراپی یا ایمنی درمانی چیست؟

ایمنی درمانی به هر نوع درمانی گفته می شود که سیستم ایمنی را قوی تر می کند.

این نوع درمان در سرطان به بدن کمک می کند سلول های سرطانی را شناسایی کرده و به آن ها حمله کند.

حوزه علم ایمونوتراپی نحوه برخورد و تعامل سیستم ایمنی با سرطان را مطالعه می کند. این حوزه از اطلاعات به دست آمده برای ایجاد درمان های جدید استفاده می کند.

درمان هایی مثل شیمی درمانی و پرتودرمانی عملکرد متفاوتی دارند. این درمان ها تلاش می کنند سلول های سرطانی در حال رشد را به شکل مستقیم هدف قرار داده و بکشند.

از سوی دیگر، ایمنی درمانی، سیگنال ها (چک پوینت) را مسدود کرده و سلول های ایمنی را تقویت می کند تا به سرطان حمله کرده یا آن را کنترل کنند.

این درمان ها تغییراتی در سیستم ایمنی ایجاد می کنند تا به سرطان حمله کند.

سیستم ایمنی چه کاری انجام می دهد؟

سیستم ایمنی شبکه ای از سلول ها، بافت ها و اندام ها است. این بخش ها با هم کار می کنند تا مهاجمین داخل بدن را شناسایی کرده و بکشند.

سیستم ایمنی بدن با تشخیص تفاوت بین موارد داخلی یا خارجی بدن از آن محافظت می کند.

موارد «داخلی» شامل بافت های طبیعی بدن است در حالی که موارد «خارجی» شامل هر نوع سلول نابجا یا مهاجم مثل باکتری ها، ویروس ها، انگل ها و قارچ ها است.

در حالت عادی، سیستم ایمنی به سلولی که آن را «داخلی» تشخیص دهد حمله نخواهد کرد.

وقتی سلول های سرطانی رشد کرده و مخفی می شوند چه اتفاقی رخ می دهد؟

تعامل با سلول های سرطانی برای سیستم ایمنی بسیار پیچیده است. این سلول ها ریشه در خود سلول های بدن دارند.

وقتی سلول های سرطانی رشد کرده و پخش می شوند، کم کم تغییر یا جهش می یابند و تفاوت آن ها با سلول های طبیعی بیشتر و بیشتر می شود.

گاهی سیستم ایمنی می تواند این تغییرات را حس کرده و واکنش مناسب نشان دهد. در موارد دیگر، سلول های سرطانی می توانند مخفی شده و به رشد خود ادامه دهند.

موارد زیر به مخفی شدن سلول های سرطانی از چشم سیستم ایمنی کمک می کنند:

• خاصیت آنتی ژنیسیته . آنتی ژن نوع خاصی از پروتئین است که توسط سیستم ایمنی تشخیص داده می شود.

 این احتمال وجود دارد که سلول های سرطانی دارای نوع یا تعداد درست آنتی ژن ها نباشند که بتوان آن ها را شناسایی کرد.

• ایمنی زایی . بعضی سلول های سرطانی از سیگنال هایی برای جلوگیری از حمله سیستم ایمنی استفاده می کنند.
• خود بیمار . سیستم ایمنی بعضی بیماران واکنش بهتری برای کنترل سرطان نشان می دهد.

آمارهای کلیدی ایمونوتراپی

• در ایالات متحده آمریکا، هر سال تقریبا 84 هزار نفر مبتلا به سرطان مثانه تشخیص داده می شوند.
• بیماری در 50 درصد یا بیشتر از بیماران دارای سرطان مثانه تهاجمی غیر ماهیچه ای (NMIBC) به مرحله پیشرفته و حاد می رسد.

ایمنی درمانی می تواند به این بیماران کمک کند.

• بیش از 50 درصد بیماران دارای سرطان مثانه پیشرفته یا متاستاز نمی توانند شیمی درمانی استاندارد دریافت کنند یا شیمی درمانی تاثیری بر سرطان آن ها نخواهد داشت.

ایمنی درمانی یا کارآزمایی بالینی ایمونوتراپی احتمالاً بهترین گزینه برای این بیماران است.

• 90 درصد بیمارانی که می توانند در کارآزمایی بالینی شرکت کنند اطلاعی در این مورد ندارند یا برای این مطالعات انتخاب نمی شوند.

کارآزمایی ایمنی درمانی می تواند به این بیماران کمک کند.

صدها درمان جدید مبتنی بر ایمونوتراپی در حال حاضر برای سرطان تحت آزمایش قرار دارند.

در حالی که درمان درصد کوچکی از افراد تاکنون با استفاده از این درمان های جدید، موفق بوده است، این تحقیقات امیدی بزرگی برای آینده محسوب می شوند.

درمان ایمونوتراپی

شیمی درمانی از مواد شیمیایی برای مبارزه با سرطان استفاده می کند. در پرتودرمانی از تشعشع هسته ای برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می شود.

از سوی دیگر، ایمنی درمانی تلاش می کند تا از خود سیستم ایمنی فرد برای مقابله با سرطان استفاده کند. مشخص شده است که سرطان مثانه دارای جهش های متعدد و خاص است.

این تغییرات به داروهای ایمونوتراپی اجازه می دهند تا کار درمان سرطان را انجام دهند. به همین دلیل است که ایمونوتراپی می تواند به بیماران دارای سرطان مثانه کمک کند.

این شیوه درمان بیشتر در بیماران دارای سرطان پیشرفته استفاده می شود. با انجام تحقیقات بیشتر، درمان های بهتری ایجاد خواهد شد.

بسیاری از ایمنی درمانی های فعال برای درمان سرطان های پیشرفته (شامل سرطان پوست و سرطان ریه، مثانه، کلیه، پروستات و خون) مورد تایید FDA قرار گرفته اند.

داروهای ایمونوتراپی تایید شده برای سرطان مثانه عبارتند از:

• آتزولیزوماب (تسنتریک)
• دوروالوماب (ایمفینزی)
• آولوماب (باونسیو)
• نیولوماب (اوپویدیو)
• پمبرولیزوماب (کیترودا)
• BCG (باسیلوس کالمت-گرین)

ایمنی درمانی ها و ترکیبات متعدد دیگری در مرحله کارآزمایی بالینی قرار دارند. کارآزمایی بالینی، مطالعه تحقیقاتی است که یک دارو یا درمان جدید را بررسی می کند.

این مطالعات به پزشکان کمک می کنند تا بهترین روش های درمان بیماران را شناسایی کنند.

این مطالعات به صورت مرحله ای انجام می شوند تا ایمنی و عملکرد صحیح یک رویکرد درمانی جدید بررسی شود.

هر دارو یا درمان مورد تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) باید ابتدا تحت کارآزمایی بالینی قرار گیرد.

در حال حاضر، دانشمندان اطلاعات جدیدی در مورد کدهای ژنتیکی ما و کدهای ژنتیکی سرطان ها به دست می آورند.

ما در دوران رشد سریع به سمت درمان و مراقبت بهداشتی شخصی شده قرار داریم. پیشرفت های این حوزه به سرعت ما را به سمت یافتن درمان های نجات بخش می برند.

کدام شیوه های ایمونوتراپی برای سرطان مثانه یا دیگر سرطان های اورولوژیک استفاده می شوند؟

باسیلوس کالمت-گرین یا BCG ایمونوتراپی استفاده شده برای درمان بعضی سرطان های مثانه (معمولاً سرطان هایی که در مثانه می مانند) است. درمان BCG دارای سابقه ای 40 ساله است.

با این حال، پزشکان هنوز نمی دانند چرا برای بعضی افراد به خوبی عمل می کند و برای بقیه اینگونه نیست؟

BCG شکل تضعیف شده باکتری سل است. این باکتری به صورت مستقیم و به شکل مایع درون مثانه قرار می گیرد (درمان داخل مثانه ای).

درمان با BCG با استفاده از یک لوله کوچک برای قرار دادن مخلوط BCG درون مثانه انجام می شود. این رویه به صورت هفتگی و به مدت شش هفته تکرار می شود.

BCG باعث می شود سیستم ایمنی شروع به فعالیت بر ضد سلول های سرطانی در مثانه کند. این شیوه می تواند تاثیر زیادی در درمان سرطان مثانه تهاجمی غیر ماهیچه ای داشته باشد (قبل از اینکه سرطان به عمق بافت نفوذ کند).

این شیوه برای درمان دیگر سرطان ها نیز مورد مطالعه قرار دارد. سرطان مثانه تهاجمی غیر ماهیچه ای مقاوم در برابر BCG واکنش خاصی به ایمونوتراپی نشان نمی دهد.

کارآزمایی های بالینی متعددی در حال بررسی این موضوع هستند که آیا مهارکننده های چک پوینت ایمنی (یک شیوه ایمونوتراپی دیگر) می توانند باعث واکنش در این بیماران شوند یا خیر؟

مهارکننده های چک پوینت ایمنی

سیگنال هایی روی سلول ها وجود دارند که مانع حمله سلول های ایمنی به بافت عادی می شوند. این سیگنال ها را چک پوینت می نامند.

سلول های سالم از این چک پوینت برای کند یا متوقف کردن حمله سیستم ایمنی استفاده می کنند. سلول های سرطانی هم می توانند از این چک پوینت برای مخفی شدن از سیستم ایمنی استفاده کنند.

مهارکننده های چک پوینت ایمنی، داروهایی هستند که می توانند چک پوینت روی سطح سلول های سرطانی را مسدود کنند. این امر باعث می شود این سلول ها نتوانند از چشم سیستم ایمنی مخفی شوند.

هنگامی که این چک پوینت مسدود باشند، سلول های تی (سلول های کشنده سیستم ایمنی) می توانند سرطان را شناسایی کرده و به آن حمله کنند.

مثال هایی از پروتئین های چک پوینت یافت شده روی سلول های تی یا سلول های سرطانی شامل PD-1/PD-L1 و CTLA-4 است.

ایمنی درمانی های تایید شده برای سرطان مثانه همگی مهارکننده چک پوینت ایمنی هستند. اغلب این درمان ها از طریق تزریق درون وریدی هر دو یا سه هفته انجام می شوند.

هدف این درمان ها کمک به سیستم ایمنی فرد برای مقابله با سرطان است.

مهارکننده های دیگر چک پوینت ایمنی

مهارکننده های چک پوینت ایمنی که در حال حاضر برای سرطان مثانه استفاده می شوند عبارتند از:

آتزولیزوماب (تسنتریک)، دوروالوماب (ایمفینزی) و آولوماب (باونسیو)

این داروها PD-L1 را روی بعضی سلول های سرطانی هدف قرار می دهند تا مانع مخفی شدن این سلول ها شوند.

این داروها باعث تقویت واکنش ایمنی علیه سلول های سرطانی می شوند. این امر می تواند بعضی تومورها را کوچک تر کرده یا رشد آن ها را کندتر نماید.

نیولوماب (اوپویدیو) و پمبرولیزوماب (کیترودا)

این داروها PD-1 را هدف قرار می دهند که پروتئین دیگری است که معمولاً به کنترل سیستم ایمنی کمک می کند.

مسدود کردن PD-1 می تواند به سیستم ایمنی در حمله به سلول های سرطانی کمک کند. این امر می تواند بعضی تومورها را کوچک تر کرده یا رشد آن ها را کندتر نماید.

رشد چشم گیری در تعداد کارآزمایی های بالینی با استفاده از این داروها دیده می شود.

تمرکز اصلی این کارآزمایی های درمان سرطان مثانه پیشرفته است.

بهترین زمان برای استفاده از ایمونوتراپی

• BCG معمولاً برای درمان بیماران مبتلا به سرطان مثانه تهاجمی غیر ماهیچه ای استفاده می شود.
• مهارکننده های چک پوینت ایمنی در حال حاضر برای بیماران دارای سرطان پیشرفته یا متاستاز تجویز می شوند.
• ایمنی درمانی گزینه خوبی برای بیماران سرطان مثانه مرحله سه یا چهار است که نمی توانند تحت عمل جراحی سنگین قرار گیرند.
• ایمونوتراپی می تواند برای بیمارانی که نمی توانند شیمی درمانی را تحمل کنند (به دلیل دیگر مشکلات پزشکی) مفید واقع شود.
• بیماران مبتلا به سرطان مثانه پیشرفته که بعد از شیمی درمانی عود می کند یا دوباره رشد می کند می توانند از ایمنی درمانی استفاده کنند.
• تعدادی کارآزمایی بالینی، ایمونوتراپی را برای بیمارانی استفاده می کنند که در مراحل قبلی این فرآیند قرار دارند (مثلاً در زمان جراحی).
• می توانید از پزشک بپرسید آیا ایمنی درمانی یا کارآزمایی بالینی برای شما مفید است یا خیر؟

مزایا و خطرات ایمونوتراپی

هر گزینه درمانی معمولاً دارای مزایا و خطرات یا عوارض جانبی است. در درمان با استفاده از BCG، مایع به صورت مستقیم درون مثانه قرار می گیرد. در نتیجه، اغلب عوارض جانبی مربوط به مثانه هستند.

برای مثال، احتمال دارد بیمار بیشتر از همیشه به دستشویی برود و هنگام ادرار دچار درد شود. این عوارض جانبی بعد از اتمام درمان، بهبود خواهند یافت. پزشک بررسی می کند تا مطمئن شود خون یا عفونتی درون ادرار وجود ندارد.

اگر نشانه های عفونت وجود داشته باشند، BCG متوقف شده و عفونت مورد درمان قرار می گیرد. در مقایسه با دیگر درمان های سیستمیک یا وریدی، BCG معمولاً ریسک کمتری دارد.

اغلب بیماران به خوبی می توانند عوارض جانبی را تحمل کنند و بسیاری بیماران اصلاً عوارضی حس نمی کنند. با این حال، احساس خستگی یکی از عوارض شایع در این شیوه درمانی است.

در بیماران مبتلا به سرطان مثانه پیشرفته، مهارکننده های چک پوینت ایمنی به زنده ماندن بیمار کمک می کنند. در بعضی موارد، این شیوه درمانی با شیمی درمانی مقایسه می شود.

اگر سرطان باعث درد در بیمار شود و درمان باعث کوچک شدن تومور گردد، آنگاه بیمار حس بهتری خواهد داشت.

هرچند در حال حاضر اغلب موارد سرطان مثانه پیشرفته واکنشی به مهارکننده های چک پوینت ایمنی نشان نمی دهند.

کارآزمایی های بالینی بیشتر با استفاده از درمان ها و ترکیبات جدید مورد نیاز است. بیماران مبتلا به بیماری های خودایمنی احتمالاً مناسب دریافت مهارکننده های چک پوینت نیستند.

بیماری های خودایمنی

بیماری های خودایمنی شامل کولیت اولسراتیو، روماتیسم مفصلی (آرتریت روماتوئید)، لوپوس و بیماری های مشابه است.

در این بیماری ها، سیستم ایمنی به بافت های سالم حمله می کند. همچنین احتمال دارد این داروها باعث بیماری های خود ایمنی مثل مشکلات تیروئید یا دیابت شوند.

این امر به این معنا نیست که بیمار باید درمان را متوقف کند بلکه تنها باید این مسئله مدنظر قرار گیرد.

بعضی بیماران دچار تورم در ریه ها (پنومونیت)، در کبد (هپاتیت) یا در کولون (کولیت روده) می شوند.

روش استاندارد برای مدیریت این عوارض جانبی استفاده از استروئیدها برای کاهش واکنش ایمنی است.

گاهی جایگزینی استروئید برای حل مشکلات مربوط به غدد فوق کلیوی هم استفاده می شود. در اغلب موارد، افراد واکنش بسیار خوبی به مهارکننده های چک پوینت دارند.

برای اغلب بیماران، مزایای این درمان ها بسیار بیشتر از مشکلات و عوارض ناشی از آن ها است.

بیشتر بخوانید :

ایایمونوتراپی برای چه کسی مناسب است؟

BGG بیشتر برای کسانی مناسب است که مبتلا به سرطان مثانه تهاجمی غیر ماهیچه ای با ریسک متوسط یا بالا باشند.

پزشکان معمولاً موارد زیر را مدنظر قرار می دهند:

• اندازه و تعداد تومورها
• ماهیت تهاجمی تومور
• درجه تومور یا تومورها (درجه بالا به معنای قدرت تهاجمی بالاتر است)
• عود کردن تومورها
• سلامت کلی بیمار

افرادی که مناسب دریافت BCG هستند معمولاً درمان را به صورت هفتگی و به مدت شش هفته دریافت می کنند.

اگر واکنش آن ها به این درمان، مناسب باشد، درمان نگهدارنده دریافت خواهند کرد.

درمان نگهدارنده یعنی هر شش ماه سه دوز از این دارو را دریافت خواهند کرد و این امر تا سه سال ادامه خواهد داشت.

کسی که سلامتی کافی دارد تا درمان های بیشتری بعد از شیمی درمانی دریافت کند مناسب دریافت مهارکننده های نقطه بررسی ایمنی خواهد بود (ایمونوتراپی درون وریدی).

سرطان مثانه می تواند تهاجمی باشد، بنابراین هر چه بیمار زودتر ایمنی درمانی دریافت کند بهتر است.

هنگامی که شخص بیش از حد مریض باشد، احتمال اثربخشی این درمان کمتر می شود.

به این دلیل که ایمونوتراپی باعث تقویت سیستم ایمنی می شود، اشخاصی که ریسک بیماری های خودایمنی ندارند بهترین واکنش را خواهند داشت.

اگر بیمار به درمان های اولیه واکنش نشان ندهد، بهتر است در کارآزمایی بالینی شرکت داده شود.

بیشتر بخوانید : سرطان بیضه و واریکوسل چه تفاوتی دارند؟

بعد از درمان

درمان سرطان برای سرطان متاستاز معمولاً برای افزایش طول عمر انجام می شود و نه برای درمان کامل سرطان.

متأسفانه، درمان برای همه اثربخش نیست. بسیاری از سرطان های پیشرفته، عود کرده یا شدیدتر می شوند.

هر بیمار دارای وضعیت متفاوتی است و بنابراین بعد از درمان باید دوره پیگیری توسط پزشک مدنظر قرار گیرد.

یکی از اهداف اصلی بهبود حال کلی شخص به مدت طولانی تر است. بیمار می تواند کارهایی انجام دهد که حس سلامتی بیشتری به وی می دهند.

برای مثال، خوردن غذاهای سالم، انجام تمرین های ورزشی روزانه، ترک دخانیات و کاهش استرس فعالیت های مناسبی هستند.

بیمارانی که ایمنی درمانی دریافت می کنند معمولاً می توانند به زندگی عادی خود ادامه داده و به کار و ورزش بپردازند.

معمولاً در ابتدای درمان، حس خستگی یکی از مشکلات شایع است. خبر خوب این است که این حس معمولاً بعد از اتمام درمان از بین می رود.

در افراد دچار سرطان پیشرفته، درمان می تواند باعث شود بیمار حس بهتری داشته باشد.

آیا عوارض جانبی بلند مدت وجود دارند؟

دوره درمان هر فرد متفاوت است بنابراین واکنش های بیماران هم متفاوت است. ایمنی درمانی دارای تعداد اندکی عوارض جانبی بلند مدت است.

با این حال، بعضی بیماران دچار عوارض جانبی خود ایمنی بلند مدت مثل مشکلات تیروئید یا دیابت می شوند.

حمایت عاطفی قبل، حین و بعد از درمان

هر بیمار سرطانی دچار احساسات مختلفی از ترس تا شادی می شود. پزشک باید حتماً از حس بیمار اطلاع داشته باشد.

همچنین، بیمار باید هر سوال یا نگرانی که دارد را با پزشک مطرح کند. در اغلب موارد، سیستم های حمایتی برای کمک به گذراندن دوران سخت درمان وجود دارد.

یعنی افراد متخصصی که می توانند به سوالات بیمار پاسخ داده و از او حمایت کنند.

شبکه حمایتی سرطان مثانه دارای سایتی مفید با گروه های حمایتی و اطلاعات مناسب است.

بیشتر بخوانید : سرطان پروستات و علائم آن

قوای جنسی و ناتوانی در کنترل ادرار بعد از BCG

پزشک می تواند به صورت مستقیم با بیمار کار کند ولی به طور کلی:

تا 48 ساعت بعد از درمان BCG، بیمار نباید رابطه جنسی داشته باشد.

بعد از درمان، باکتری های BCG درون ادرار حضور خواهند داشت.

بهتر است تا چند روز از رابطه جنسی خودداری شود تا همسر بیمار دچار عفونت نشود.

بعد از درمان BCG، شخص می تواند رابطه جنسی برقرار کند ولی عوارض جانبی می توانند علاقه جنسی فرد را کاهش دهند.

لوله کوچک استفاده شده در درمان BCG می تواند بیمار را اذیت کند.

این علائم بعد از یک یا دو روز از بین می روند.

از کاندوم استفاده شود.

استفاده از کاندوم حین رابطه تا شش هفته بعد از درمان، مانع عفونت بیمار و همسرش توسط باکتری خواهد شد.

شخص باید از حاملگی اجتناب کند. اگر احتمال حاملگی وجود دارد باید از روش های جلوگیری برای ممانعت از حاملگی حین درمان استفاده شود.

جراحی مثانه احتمالاً باعث تغییراتی در زندگی جنسی شخص خواهد شد. صحبت کردن در مورد احساسات و عواطف و همین طور گزینه های جایگزین می تواند مفید باشد.

بیمار می تواند روش های دیگری برای نزدیکی با همسر خود بعد از درمان انتخاب کند. بیمار و همسر وی بهتر است به مشاور متخصص در امور رابطه جنسی مراجعه کنند.

پزشک می تواند متخصصینی را معرفی کند که مشاوره جنسی بعد از سرطان ارائه می کنند.

همچنین، بیمار می تواند روان پزشک معتبری در سایت انجمن مدرسین، مشاورین و درمان گران جنسی آمریکا بیابد.

جلوگیری از عود سرطان

هرچند تضمینی برای عدم عود سرطان وجود ندارد، تغییرات خاصی در شیوه زندگی می توانند در این زمینه مفید باشند.

مواردی که می توانند کیفیت زندگی را بهتر کنند عبارتند از:

• سیگار نکشیدن
• نوشیدن آب فراوان
• رژیم غذایی سالم با کاهش غذاهای فرآوری شده
• تمرین ورزشی روزانه
• تلاش برای کاهش استرس

درمان سرطان و ترس از عود آن می توانند باعث استرس فراوان شوند.

پزشک می تواند بیمار را به گروه حمایت سرطان یا مشاوره فردی ارجاع دهد تا استرس و اضطراب وی مدیریت شود.

بیشتر بخوانید : عفونت مثانه

اگر سرطان عود یا دوباره رشد کرد راه حل چیست؟

به یاد داشته باشید که هر فردی با بقیه فرق دارد و بدن هر فرد واکنش متفاوتی به درمان نشان خواهد داد. بیمار باید از خود مراقبت کرده و با پزشک خود در تماس باشد.

در سرطان های با قدرت تهاجم بالا، معمولاً کارآزمایی های بالینی توصیه می شوند چون می توانند امید به درمان را بیشتر کنند.

کارآزمایی های بالینی مطالعات تحقیقاتی هستند که درمان ها یا رویه های جدید را بررسی می کنند تا ایمنی و اثربخشی آن ها را مشخص کنند.

با مشارکت در کارآزمایی بالینی، بیمار می تواند هم به خود کمک کند هم باعث پیشرفت علم شود.

یکی از درمان های موفقیت آمیز برای سرطان مثانه، ایمونوتراپی است که باید زیر نظر یک پزشک متخصص صورت بگیرید؛ زیرا هر روش درمانی عوارض جانبی دارد. به همین دلیل بهتر است به کلینیک تخصصی اورولوژی الهام مراجعه کنید.

برای دریافت مشاوره و یا نوبت حضوری برای درمان زائده های پوستی، با شماره تلفن های : ۰۲۱۸۸۰۷۳۱۳۶ و یا از طریق تماس تلفنی و یا واتساپ با شماره ۰۹۳۳۷۸۳۶۸۲۰ در تماس باشید.
سایر شماره تماس های کلینک : 02188591523 و 02188591358
آدرس ما را در صفحه تماس با ما مشاهده کنید.