منظور از عفونت مخمری واژن + علائم و درمان

عفونت مخمری واژن

عفونت مخمری واژن عفونت شایع قارچی اندام تناسلی است. این عفونت، التهاب، خارش و ترشحات واژن به وجود آورده و روی هر دو جنسیت تاثیر می گذارد.

  • فرد به علت رشد بیش از حدِ گونه ای از مخمر به نام کاندیدا روی نقاط مختلف بدن، دچار عفونت مخمری می شود
  • علائم عفونت مخمری، مشابه علائم سایر بیماری ها بوده و بنابراین تشخیص صحیح پزشک توصیه می ‌شود
  • درمان شامل دوره ‌های کوتاه ‌مدت دارو درمانی برای موارد غیر پیچیده یا دوره های بلند مدت درمان برای موارد پیچیده تر است

عفونت های مخمری واژن با نام های کاندیدیازیس واژن یا کاندیدیازیس ولوواژینال هم شناخته می شوند. از هر چهار زن سه مورد در طول زندگی خود دچار این عفونت خواهد شد. اکثر موارد عفونت مخمری خفیف است.

این مقاله به علل، علائم و تشخیص عفونت های مخمری علاوه بر دارو درمانی و درمان های خانگی می پردازد.

علائم عفونت مخمری واژن

عفونت مخمری همراه با ترشح غلیظ و سفید مثل پنیر است. سایر علائم عفونت مخمری ولوواژینال شامل موارد زیر می شود:

  • خارش، سوزش، التهاب واژن یا فرج که بافت اطراف واژن است
  • درد یا سوزش داخل یا دهانه واژن
  • سوزش واژن حین مقاربت یا دفع ادرار
  • ترشح آبکی
  • راش پوستی

گاهی اوقات عفونت مخمری پیچیده ‌تر، علائم شدیدتری دارد. ممکن است در یک سال چهار بار یا بیشتر عفونت رخ دهد.

پزشکان به این مشکل کاندیدیازیس ولوواژینال عود کننده می گویند. در عفونت های مخمری شدید، قرمزی و ورم و خارش منجر به فیشر پوست یا زخم خواهد شد.

شرایط بالینی ای که منجر به عفونت مخمری شدید می ‌شوند عبارتند از:

  • بارداری
  • دیابت کنترل نشده
  • سیستم ایمنی ضعیف
  • وجود قارچ کاندیدا در مقابل کاندیدا آلبیکانس

در مردان، عفونت مخمری سر آلت تناسلی را درگیر می کند. علائم شامل قرمزی، التهاب و ترشح می شود. همچنین پوست دهان هم دچار مشکل خواهد شد.

درمان عفونت مخمری

سریع ترین راه رهایی از شر عفونت مخمری مراجعه به پزشک است. پزشک تشخیص دقیق و به موقع داده و درمانی صحیح ارائه می ‌کند. اکثر موارد عفونت مخمری واژینال ضعیف بوده و آزاردهنده نیست. برخی افراد هم اصلا هیچ علائمی ندارند.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها توصیه می کند در صورت مشاهده علائم زیر به پزشک مراجعه کنید:

  • خارش
  • سوزش
  • درد
  • ترشحات غیر طبیعی

درمان عفونت بستگی به پیچیدگی یا سادگی آن دارد. یک عفونت مخمری پیچیده علائم بیشتری داشته و شدید تر است.

مثلا فرد دچار ورم لابیا یا واژن می شود. نشانه دیگری از این بیماری، عفونت های مکرر بعد از بهبودی، به علت سیستم ایمنی ضعیف است.

عفونت مخمری در زنان

عفونت مخمری غیر پیچیده

دو روش برای درمان عفونت مخمری غیر پیچیده وجود دارد: واژینال تراپی یا درمان خوراکی.

برای درمان عفونت مخمری غیر پیچیده یک دوره کوتاه مدت از واژینال تراپی معمولاً کفایت می ‌کند.

یکی از گزینه ها، درمان یکباره با یک نسخه یا با داروهای بدون نسخه است مثل:

  • بوتوکونازول (ٰژینازول-۱)
  • کلوتریمازول (جینلوتریمین)
  • میکونازول (مونیستات۳)
  • ترکونازول (ترازول۳)

برخی از این داروها به شکل آنلاین در دسترس هستند از جمله کلوتریمازول، مونیستات۳ و ترکونازول.

چون این داروها بر پایه روغن هستند، لاتکس کاندوم را ضعیف کرده و از اثربخشی آن می‌ کاهند.

فرد باید از کاندوم های غیر لاتکسی استفاده کند. داروی ضد قارچی مثل فلوکونازول به صورت یک تک دوز قابل استفاده است.

عفونت مخمری پیچیده

در موارد عفونت مخمری پیچیده، درمان شامل استفاده از واژینال تراپی طولانی مدت یا داروهای خوراکی مولتی دوز می شود.

پزشک داروهایی تجویز می ‌کند که با مصرف آنها عفونت مجدد عود نخواهد کرد. واژینال تراپی بلند مدت شامل درمان با کرم واژینال، پماد و قرص برای ۷ تا ۱۴ روز است.

گاهی اوقات پزشک دو یا سه دوز فلوکونازول را به جای واژینال تراپی تجویز می ‌کند.

اگر علائم شدید هستند پزشک کرم های استروئیدی برای کاهش علائم توصیه می ‌کند، در حالی که داروهای ضد قارچ مشغول تاثیرگذاری هستند.

قبل از استفاده از داروهای ضد قارچ باید مطمئن شوید علائم به علت عفونت مخمری هستند.

استفاده بیش از حد از ضد قارچ ها باعث افزایش شانس مقاومت مخمر شده و بنابراین داروها در آینده کارایی نخواهند داشت.

اگر دارو های نگه دارنده لازم باشند، بعد از یکی از روش هایی که در بالا گفته شد تجویز می ‌شوند.

درمان احتمالا شامل درمان هفتگی با فلوکونازول خوراکی برای شش ماه یا درمان هفتگی با کلوتریمازول واژینال شود.

اگر شریک جنسی فرد علائم عفونت مخمری داشت، احتمالا باید درمان برای او هم انجام شود.

پزشکان اغلب استفاده از کاندوم یا سایر روش های انسدادی را توصیه می کنند.

درمان های خانگی

درمان های جایگزین گاهی اوقات برای درمان عفونت مخمری واژینال استفاده می شوند. این درمان ها شامل شیاف واژینال بوریک اسید و استفاده خوراکی یا واژینال از ماست است.

این درمان های جایگزین هم اکنون توسط تحقیقات علمی حمایت نشده اند اما فرد را از علائم کاندیدا و عود مجدد آن حفظ می کنند.

علل بروز عفونت مخمری

علل بروز عفونت مخمری

علت اصلی عفونت مخمری، رشد بیش از حد مخمر روی نقطه ای از بدن است. گونه های مخمری کاندیدا آلبیکانس معمولاً دلیل بروز عفونت مخمری است اما سایر گونه های کاندیدا هم عفونت ایجاد می کنند. در این صورت درمان متفاوتی انجام می شود.

سطوح متعادلی از مخمر و باکتری معمولا در واژن وجود دارد اما بر هم خوردن این تعادل منجر به ایجاد عفونت می شود.

معمولاً باکتری لاکتوباسیلوس محیطی ایجاد می ‌کند که رشد مخمر در آن اتفاق نمی افتد. اما اگر مخمر غالب شود، علائم عفونت مخمری ظاهر خواهند شد.

عفونت مخمری واژن آمیزشی نبوده اما با تماس با ناحیه تناسلی یا در طول مقاربت احتمال انتقال آن وجود دارد.

فاکتورهایی که ریسک عفونت مخمری واژینال را افزایش می دهند عبارتند از:

  • استفاده از آنتی بیوتیک، کورتیکواستروئیدها و یا هر دو
  • بارداری
  • استفاده از قرص های ضد بارداری هورمونی یا وسایل پیشگیری از بارداری
  • دیابت کنترل نشده
  • نقص سیستم ایمنی بدن

فعالیتی که سبب بروز تغییرات در محیط واژن می شود مثل دوش واژینال، عفونت مخمری را در پی خواهد داشت.

تغذیه نا مناسب و خواب نا کافی هم خطر بروز این عفونت را افزایش می دهد.

تشخیص عفونت مخمری

در زمان تشخیص عفونت مخمری واژن، پزشک درباره سابقه پزشکی و ابتلای فرد به بیماری های آمیزشی، یا عفونت های مخمری قبلی می پرسد.

احتمالا معاینه لگن برای بررسی فرج، واژن و دهانه رحم جهت تشخیص عفونت انجام خواهد شد. نمونه ای از ترشح به آزمایشگاه برای تایید تشخیص فرستاده می شود.

اگر عفونت رفع نشد و یا عود مجدد داشت تست های آزمایشگاهی تجویز خواهد شد. بررسی سواب آغشته به ترشح، زیر میکروسکوپ سطوح بالای عفونت را نشان می دهد.

وقتی پیچیدگی یا غیر پیچیدگی عفونت مشخص شد، درمان آغاز می شود.

پیشگیری از عفونت مخمری واژن

پیشگیری از عفونت مخمری واژن

در حالی که هیچ راه تضمین شده ای برای پیشگیری از بروز عفونت کاندیدایی وجود ندارد، اقدامات خاصی سبب کاهش ریسک بروز عفونت مخمری واژن می شوند.

به افراد، موارد زیر توصیه خواهد شد:

  • اجتناب از دوش واژینال
  • عدم استفاده از دئودورانت، پد یا تامپون های واژینال
  • پوشیدن لباس زیر های نخی یا الیاف طبیعی
  • پوشیدن شلوار ها و دامن های گشاد
  • شستن لباس زیر در دمای بالا
  • اجتناب از پوشیدن جوراب شلواری یا زیرپوش های تنگ
  • رژیم غذایی متنوع و سالم
  • تعویض سریع لباس های خیس مثلا بعد از شنا
  • اجتناب از رفتن به وان آب داغ یا حمام بسیار داغ

زمان مراجعه به پزشک

هر کسی که مشکوک به علائم عفونت مخمری واژن است باید با پزشک برای تشخیص صحیح مشورت کند.

حتی اگر فرد قبلاً عفونت مخمری واژن داشت باید برای تشخیص دقیق تر به پزشک مراجعه کند.

سایر بیماری ها مثل واژینوسیس باکتریال و برخی بیماری ‌های آمیزشی، مثل عفونت مخمری بوده و به درمان سریع نیاز دارند.

اگر درمان کوتاه مدت، عفونت مخمری را برطرف نکرد و عود مجدد داشت باید با پزشک ملاقات کنید.

سوالات متداول درباره عفونت مخمری

آیا پروبیوتیک ها به پیشگیری از بروز عفونت مخمری کمک می ‌کنند؟

شواهدی وجود دارند که طبق آنها برخی پروبیوتیک ها مثل لاکتوباسیل به پیشگیری از بروز عفونت مخمری کمک خواهد کرد.

با این حال داده های متناقضی درباره مورد اطمینان بودن پروبیوتیک ها وجود دارد.

عفونت های مخمری چگونه در بارداری تاثیر می گذارند؟

بارداری احتمال بروز عفونت مخمری واژن را افزایش می دهد. درمان در دوران بارداری قدری متفاوت خواهد بود.

پزشکان معمولاً کرم های موضعی همچون کرم واژینال یا شیاف تجویز می کنند. درمان خوراکی با فلوکونازول در سه ماهه اول توصیه نمی شود اما شاید بعد ها منعی نداشته باشد.

آیا عفونت مخمری واژن در دوران قاعدگی بیشتر رخ می دهد؟

تغییر در سطوح هورمون ها احتمال بروز عفونت مخمری واژن را بیشتر می کند. به همین دلیل افراد معمولاً قبل از شروع پریود دچار علائم عفونت مخمری و بدتر شدن این علائم می شوند.

در روزهای قاعدگی فرد، عفونت مخمری واژن اغلب از بین می رود چون اسید خون بالاتر رفته و توازن اسید واژینال بازیابی می شود.

آیا عفونت دستگاه ادراری باعث عفونت مخمری می شود؟

عفونت مخمری و عفونت دستگاه ادراری هر دو بیماری های شایعی هستند. پزشک نمونه ادرار گرفته تا عفونت دستگاه ادراری مشخص شود.

عفونت دستگاه ادراری و عفونت های مخمری هر دو به علت تغییرات در سطح هورمونی در دوران بارداری بسیار رایج هستند.

این عفونت با آنتی بیوتیک درمان می شود چون توازن باکتری ها تغییر می کند. این تغییر توازن در باکتری ها عفونت مخمری را محتمل‌ تر خواهد کرد.

باورهای نادرست درباره عفونت مخمری

مخمر همیشه نشانه عفونت مخمری است

مخمر به شکل طبیعی در بدن انسان وجود دارد. بسیاری از افراد در واژن خود مخمر دارند اما دچار عفونت مخمری نمی ‌شوند.

بنابراین پزشک عفونت مخمری را بر پایه علائم و نشانه ها، علاوه بر حضور مخمر تشخیص می دهد.

عفونت مخمری فقط مخصوص زنان است

هم زنان و هم مردان دچار عفونت مخمری می شوند. مردان احتمالاً علایمی مثل قرمزی، خارش یا سوزش سر آلت تناسلی را تجربه کنند.

همچنین احتمالاً دچار ترشحات در زمان دفع ادرار بشوند.

داروهای بدون نسخه واژینال عفونت های مخمری را درمان می کنند

دوش های واژینال و محصولات بهداشتی دیگر، عفونت مخمری را درمان نمی کنند. این ها با تغییر توازن باکتری ها شرایط را بدتر خواهند کرد.

داروهای بدون نسخه مثل میکونازول درمانی موثر خواهنید بود اگر تشخیص دقیق در مورد نوع عفونت داده شود.

عفونت مخمری بیماری آمیزشی است

عفونت مخمری بیماری آمیزشی نیست. گاهی اوقات افراد می توانند از طریق تماس جنسی با فرد مبتلا و ورود مخمر به داخل واژن دچار عفونت مخمری شوند.

اگر علائم عفونت مخمری را دارید برای تشخیص صحیح و شروع درمان به پزشک مراجعه کنید. اگر در تهران هستید می توانید از خدمات تخصصی کلینیک اورولوژی الهام استفاده کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره خدمات کلینیک، با ما تماس بگیرید.

برای دریافت مشاوره و یا نوبت حضوری برای درمان زائده های پوستی، با شماره تلفن های : ۰۲۱۸۸۰۷۳۱۳۶ و یا از طریق تماس تلفنی و یا واتساپ با شماره ۰۹۳۳۷۸۳۶۸۲۰ در تماس باشید.
سایر شماره تماس های کلینک : 02188591523 و 02188591358
آدرس ما را در صفحه تماس با ما مشاهده کنید.

دریافت مشاوره و یا نوبت حضوری
امکان برقرار تماس از طریق شماره موبایل 09304182098

به صورت تلفنی و یا ارسال پیام واتساپ و تلگرام در هر ساعتی از شبانه روز

دیدگاه خود را بنویسید

0 دیدگاه در مورد "منظور از عفونت مخمری واژن + علائم و درمان" ثبت شده
    اولین دیدگاه و یا پرسش را از طریق فرم بالا ثبت کنید 👆😍