اختلال اضطراب عمومی ، پیشگیری و درمان
.
احساس اضطراب در برخی از مواقع و خصوصاً اگر زندگی شما پراسترس باشد امری طبیعی است. با این حال اضطراب و نگرانی بیش از حد و مداوم که کنترل آن دشوار است و در فعالیت های روزمره اختلال ایجاد می کند می تواند نشانه ای از اختلال اضطراب عمومی باشد.
این احتمال وجود دارد که در کودکی و یا در بزرگسالی به اختلال اضطراب عمومی مبتلا شوید.
این بیماری علائمی شبیه اختلال هراس، وسواس و سایر انواع اضطراب دارد اما تمام این موارد شرایطی متفاوت هستند.
زندگی با اختلال اضطراب عمومی می تواند یک چالش طولانی مدت باشد. این بیماری در بسیاری از موارد به همراه سایر اضطراب ها یا اختلالات خلقی رخ می دهد.
در اکثر موارد اختلال اضطراب عمومی با روان درمانی یا مصرف داروها بهبود می یابد. ایجاد تغییر در سبک زندگی، یادگیری مهارت های کنار آمدن و استفاده از تکنیک های آرام سازی نیز می تواند مفید باشد.
علائم اختلال اضطراب عمومی
علائم اختلال اضطراب عمومی متفاوت بوده و می تواند شامل موارد زیر باشد:
- نگرانی یا اضطراب مداوم در زمینه های متعدد که به نتایج اتفاقات ارتباطی ندارد.
- تفکر بیش از حد درباره بدترین نتایج احتمالی برنامه ها و راه حل ها
- تصور تهدیدآمیز بودن موقعیت ها و رویدادها حتی در صورت عدم وجود تهدید
- مشکل در مدیریت موقعیت های غیر قطعی
- بلاتکلیفی و ترس از گرفتن تصمیم اشتباه
- ناتوانی در کنار گذاشتن نگرانی ها
- ناتوانی در استراحت کردن، احساس بی قراری و نگرانی بیش از حد یا ناراحتی و عصبانیت
- مشکل در تمرکز یا احساس خالی بودن ذهن
علائم و نشانه های جسمی احتمالاً شامل موارد زیر خواهند بود:
- خستگی
- مشکل خواب
- تنش یا درد عضلانی
- لرز و حرکات ناشی از اضطراب
- عصبی بودن یا ترس ناگهانی
- تعریق
- حالت تهوع، اسهال یا سندرم روده تحریک پذیر
- تحریک پذیری
در برخی موارد دلیل مشخصی برای نگرانی شما وجود ندارد اما با حال حتی بدون وجود یک دلیل مشخص مضطرب می شوید.
به عنوان مثال گاهی درباره امنیت خود و یا عزیزانتان احساس نگرانی می کنید و یا اینکه راجع به وقوع یک اتفاق بطور کلی حسی بد دارید.
اضطراب، نگرانی یا علائم جسمی منجر به ناراحتی قابل توجه در زمینه های اجتماعی، شغلی یا سایر زمینه های زندگی می شود.
این نگرانی ها می توانند از یک مورد به موردی دیگر تغییر کرده و با توجه به زمان و سن متفاوت خواهند بود.
علائم در کودکان و نوجوانان
کودکان و نوجوانان گاهی نگرانی هایی مشابه بزرگسالان دارند اما این احتمال نیز وجود دارد که درباره مسائلی از جمله موارد زیر بیش از حد نگران باشند:
- عملکرد در مدرسه یا رویدادهای ورزشی
- ایمنی اعضای خانواده
- به موقع بودن (وقت شناسی)
- زلزله، جنگ هسته ای یا سایر حوادث فاجعه بار
کودک یا نوجوان با نگرانی بیش از حد احتمالاً مشخصه های زیر را دارد:
- برای ارتباط برقرار کردن با دیگران بیش از حد اضطراب دارد.
- کمال گرا است.
- کارها را دوباره انجام می دهد زیرا برای اولین بار آن کار را به بهترین شکل انجام نداده است.
- زمانی بیشتر از حد معمول را به انجام تکالیف اختصاص می دهد.
- اعتماد به نفس ندارد.
- بدنبال تأیید دیگران است.
- درباره عملکرد خود به اطمینان خاطر زیاد احتیاج دارد.
- دل درد مکرر یا مشکلات جسمی دیگر دارد.
- برای اجتناب از موقعیت های اجتماعی از رفتن به مدرسه خودداری می کند.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم
برخی اضطراب ها طبیعی هستند اما در موارد زیر بهتر است به پزشک مراجعه کنید:
- احساس می کنید بیش از حد نگران هستید و این نگرانی باعث اختلال در کار، روابط یا سایر بخش های زندگی شما شده است.
- احساس افسردگی یا تحریک پذیری می کنید، در مصرف مشروبات الکلی یا مواد مخدر مشکل داشته و یا علاوه بر اضطراب نگرانی های دیگری درباره سلامت روان خود دارید.
- به فکر خودکشی هستید و یا در این زمینه اقداماتی انجام می دهید. در این صورت سریعاً به دنبال درمان اورژانسی باشید.
خود به خود برطرف شدن نگرانی ها بعید به نظر می رسد و در واقع احتمال دارد این نگرانی ها با گذشت زمان بدتر شوند.
سعی کنید قبل از شدیدتر شدن اضطراب از یک متخصص کمک بگیرید. درمان این مشکل در ابتدای دوره آسان تر خواهد بود.
علل بروز اختلال اضطراب عمومی
همانند بسیاری از بیماری های سلامت روان علت اختلال اضطراب عمومی نیز به احتمال زیاد ناشی از یک تعامل پیچیده از عوامل بیولوژیکی و محیطی است که می توانند شامل موارد زیر باشند:
- تفاوت در شیمی و عملکرد مغز
- ژنتیک
- تفاوت در نحوه درک تهدیدها
- رشد و شخصیت
عوامل خطر
زنان تقریباً بیشتر از مردان به اختلال اضطراب عمومی مبتلا می شوند. عوامل زیر خطر ابتلا به این مشکل را افزایش خواهد داد:
- شخصیت. افراد ترسو یا دارای تفکرات منفی از تمام موقعیت های خطرناک اجتناب کرده و احتمالاً بیش از دیگران در معرض اختلال اضطراب عمومی هستند.
- ژنتیک. اختلال اضطراب عمومی گاهی از افراد خانواده به ارث برده می شود.
- تجربیات. افراد مبتلا به اختلال اضطراب عمومی در دوران کودکی و یا اخیراً در زندگی سابقه تغییرات چشمگیر، تجربه یا یک رویداد آسیب زا و منفی داشته اند. بیماری های مزمن پزشکی یا سایر اختلالات سلامت روان احتمالاً این خطر را افزایش خواهند داد.
عوارض اختلال اضطراب عمومی
اختلال اضطراب عمومی می تواند ناتوان کننده باشد و منجر به مشکلات زیر شود:
- بدلیل مشکل در تمرکز توانایی شما برای انجام سریع و کارآمد کارها مختل می شود.
- باعث می شود تمرکز و زمان زیادی را به انجام فعالیت ها اختصاص دهید.
- انرژی زیادی صرف می کنید.
- خطر ابتلا به افسردگی در شما افزایش می یابد.
اختلال اضطراب عمومی همچنین می تواند منجر به بیماری های جسمی دیگر یا بدتر شدن شرایط موجود از جمله موارد زیر شود:
- مشکلات گوارشی یا روده، مانند سندرم روده تحریک پذیر یا زخم
- سردرد و میگرن
- درد و بیماری مزمن
- مشکلات خواب و بی خوابی
- مسائل مربوط به سلامت قلب
اختلال اضطراب عمومی اغلب به همراه سایر مشکلات سلامت روان رخ داده که می تواند تشخیص و درمان را به چالش بکشد.
برخی اختلالات سلامت روان که معمولاً با اختلال اضطراب عمومی رخ می دهند عبارتند از:
- فوبیا
- اختلال هراس
- اختلال استرس پس از سانحه
- اختلال وسواس اجباری
- افسردگی
- افکار خودکشی یا اقدام به خودکشی
- سوء مصرف مواد
جلوگیری
هیچ راهی برای پیش بینی قطعی عامل اختلال اضطراب عمومی وجود ندارد اما در صورت بروز اضطراب می توانید برای کاهش تأثیر علائم اقداماتی انجام دهید:
- زودتر بدنبال کمک باشید. درمان اضطراب مانند بسیاری از شرایط سلامت روان در صورت صبر کردن دشوارتر خواهد بود.
- یک ژورنال تهیه کنید. ثبت زندگی شخصی می تواند به شما و متخصص سلامت روان در تشخیص عامل استرس و اقداماتی که باعث می شود احساس بهتری داشته باشید کمک کند.
- مسائل مربوط به زندگی خود را در اولویت قرار دهید. با مدیریت دقیق وقت و انرژی می توانید اضطراب را کاهش دهید.
- از مصرف مواد ناسالم پرهیز کنید. مصرف الکل و مواد مخدر و حتی نیکوتین یا کافئین می تواند باعث ایجاد اضطراب یا تشدید آن شود. ترک موادی که به آن اعتیاد دارید می تواند شما را مضطرب کند. اگر نمی توانید به تنهایی سیگار را ترک کنید به پزشک مراجعه کنید یا برای کمک یک برنامه درمانی یا گروه پشتیبانی پیدا کنید.
بیشتر بخوانید : غلبه بر اضطراب عملکرد جنسی
تشخیص
پزشک یا متخصص سلامت روان برای کمک به تشخیص اختلال اضطراب عمومی احتمالاً اقدامات زیر را انجام خواهد داد:
- برای یافتن علائمی که نشان دهنده ارتباط اضطراب با داروها یا یک بیماری زمینه ای هستند معاینه بدنی انجام خواهد داد.
- در صورت مشکوک بودن به بیماری آزمایش خون یا ادرار یا آزمایشات دیگر تجویز خواهد کرد.
- درباره علائم و سوابق پزشکی با جزئیات سؤال خواهد پرسید.
- برای کمک به تشخیص از پرسشنامه های روانشناسی استفاده خواهد کرد.
- از معیارهای ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا استفاده خواهد کرد.
درمان اختلال اضطراب عمومی
تصمیمات درمانی براساس تأثیر قابل توجه اختلال اضطراب عمومی بر توانایی عملکرد روزمره گرفته می شود.
روان درمانی و مصرف دارو دو درمان اصلی برای اختلال اضطراب عمومی بوده و ترکیب این دو روش مفیدتر خواهد بود.
کشف این موضوع که کدام روش های درمانی برای شما بهتر است نیاز به آزمایش و خطا خواهد داشت.
روان درمانی
روان درمانی که تحت عنوان گفتگو درمانی یا مشاوره روانشناسی نیز شناخته می شود شامل کار با یک درمانگر برای کاهش علائم اضطراب است.
درمان شناختی رفتاری مؤثرترین شکل روان درمانی برای اختلال اضطراب عمومی است.
درمان شناختی رفتاری به طور کلی یک درمان کوتاه مدت بوده و بر آموزش مهارت های خاص برای مدیریت مستقیم نگرانی ها و کمک به فرد برای بازگشت تدریجی به فعالیت هایی که به دلیل اضطراب از آن ها اجتناب کرده بود متمرکز است.
علاوه بر موفقیت های دیگر علائم نیز در طول دوره درمان بهبود می یابند.
داروها
از داروهای مختلفی از جمله موارد زیر برای درمان اختلال اضطراب عمومی استفاده می شود. با پزشک خود درباره مزایا، خطرات و عوارض جانبی احتمالی صحبت کنید.
داروهای ضد افسردگی.
در مرحله اول داروهایی از جمله مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین و مهارکننده های بازجذب نوراپی نفرین تجویز می شود.
نمونه هایی از داروهای ضد افسردگی که برای درمان اختلال اضطراب عمومی استفاده می شوند شامل اسکیتالوپرام (لکساپرو)، دولوکستین (سیمبالتا)، ونلافاکسین (Effexor XR) و پاروکستین (پاکسیل، پوکسا) است.
این احتمال وجود دارد که پزشک داروهای ضد افسردگی دیگری را نیز توصیه کند.
بوسپیرون.
یک داروی ضد اضطراب به نام بوسپیرون به طور مداوم استفاده می شود. همانند اکثر داروهای ضد افسردگی اثربخشی این دارو نیز معمولاً چندین هفته طول خواهد کشید.
بنزودیازپین ها.
در برخی شرایط محدود پزشک برای تسکین علائم اضطراب بنزودیازپین تجویز می کند. این آرام بخش ها به طور کلی تنها برای رفع کوتاه مدت اضطراب حاد استفاده می شوند.
از آنجا که می توانند عادت ساز باشند در صورت سوء مصرف الکل یا مواد مخدر یا داشتن مشکلات دیگر این دارو برای شما گزینه مناسبی نخواهد بود.
سبک زندگی و درمان های خانگی
بیشتر افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی برای کنترل اضطراب به روان درمانی یا مصرف دارو احتیاج دارند اما تغییر سبک زندگی نیز می تواند تفاوت ایجاد کند. آنچه می توانید انجام دهید در ادامه آورده شده است:
- از نظر جسمی فعال باشید. برنامه خود را طوری تنظیم کنید تا در اکثر روزهای هفته از نظر جسمی فعال باشید. ورزش فشار شدید را کاهش داده و می تواند روحیه را بهبود ببخشد و به شما در حفظ سلامتی کمک کند. با ورزش های سبک شروع کنید و به تدریج میزان و شدت فعالیت های خود را افزایش دهید.
- خواب را در اولویت قرار دهید. برای اطمینان از اینکه به اندازه کافی می خوابید و استراحت می کنید هرکار می توانید انجام دهید. اگر خواب خوبی ندارید به پزشک مراجعه کنید.
- از تکنیک های آرام سازی استفاده کنید. تکنیک های تجسمی، مراقبه و یوگا نمونه هایی از روش های آرام سازی هستند که می توانند اضطراب را کاهش دهند.
- غذاهای سالم بخورید. تغذیه سالم مانند تمرکز روی سبزیجات، میوه ها، غلات سبوس دار و ماهی می تواند با کاهش اضطراب مرتبط باشد اما لازم است در این زمینه تحقیقات بیشتری صورت گیرد.
- از مصرف الکل و داروهای تفریحی خودداری کنید. این مواد می توانند اضطراب را بدتر کنند.
- استعمال سیگار و نوشیدن قهوه را متوقف یا ترک کنید. نیکوتین و کافئین می توانند اضطراب را بدتر کنند.
داروهای جایگزین
چندین داروی گیاهی به عنوان درمان اضطراب مورد مطالعه قرار گرفته اند.
نتایج متغیر بوده و در چندین مطالعه نیز هیچ مزایایی از استفاده این داروها گزارش نشده است. درک کامل خطرات و مزایا نیازمند تحقیقات بیشتر است.
برخی مکمل های گیاهی مانند کاوا و سنبل الطیب خطر آسیب جدی کبد را افزایش می دهند.
مکمل های دیگر مانند گل گاوزبان یا تئانین اثر آرام بخشی دارند اما اغلب آن ها با محصولات دیگر ترکیب می شوند بنابراین تشخیص اثربخشی آن ها در کاهش علائم اضطراب دشوار است.
قبل از مصرف هرگونه دارو یا مکمل گیاهی برای اطمینان از بی خطر بودن و تداخل نداشتن با سایر داروهای مصرفی با پزشک صحبت کنید.
مقابله و پشتیبانی
در اینجا نکاتی آورده شده است که می توانید برای مقابله با اختلال اضطراب عمومی انجام دهید:
- به برنامه درمانی خود پایبند باشید. داروها را طبق دستورالعمل ها مصرف کنید. قرار ملاقات تنظیم شده با پزشک را از دست ندهید. مهارت هایی را که در طول روان درمانی می آموزید تمرین کنید. سازگاری خصوصاً در ارتباط با مصرف داروها می تواند تفاوت زیادی ایجاد کند.
- به دنبال علت باشید. برای یافتن علت اضطراب با متخصص سلامت روان صحبت کرده و بر روی این موضوع تمرکز کنید.
- ذهن خود را درگیر نکنید. به نگرانی های گذشته توجه نکنید. هر آنچه را که می توانید در زمان حال تغییر دهید و به بقیه اتفاقات اجازه دهید مسیر خود را طی کنند.
- چرخه را بشکنید. هنگامی که احساس می کنید اضطراب دارید سریع پیاده روی کنید یا به یک سرگرمی مشغول شوید تا ذهن خود را به دور از نگرانی ها متمرکز کنید.
- اجتماعی باشید. اجازه ندهید نگرانی ها شما را از عزیزان یا فعالیت های لذت بخش دور کنند. تعاملات اجتماعی و روابط دوستانه می توانند نگرانی شما را کاهش دهند.
- به یک گروه پشتیبانی از افراد مضطرب بپیوندید. در این گروه ها می توانید افرادی با دلسوزی، درک و تجربیات مشترک پیدا کنید. می توانید این گروه های پشتیبانی را از طریق انجمن خود و یا در اینترنت همانند اتحاد ملی در زمینه بیماری های روانی پیدا کنید.
آماده شدن برای قرار ملاقات
احتمالاً ابتدا به پزشک مراقبت های اولیه مراجعه کرده و سپس به یک متخصص سلامت روان ارجاع داده خواهید شد.
در ادامه اطلاعاتی برای کمک به آماده شدن برای قرار ملاقات آورده شده است.
آنچه می توانید انجام دهید
قبل از قرار ملاقات لیستی از موارد زیر تهیه کنید:
- علائمی که دارید از جمله زمان بروز آن ها، مواردی که باعث بهتر یا بدتر شدن علائم می شود، میزان تأثیرگذاری این علائم بر فعالیت های روزمره، مدرسه یا روابط
- اطلاعات شخصی کلیدی از جمله تغییرات عمده در زندگی، اتفاقات استرس زا که اخیراً با آن ها روبرو شده اید و هرگونه تجربه آسیب زای دیگری که در گذشته داشته اید.
- اطلاعات پزشکی از جمله سایر بیماری های جسمی یا روانی قبلاً تشخیص داده شده
- هر نوع دارو، ویتامین، گیاه یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید از جمله دوز آن ها
سوالاتی که می توانید از پزشک یا متخصص سلامت روان بپرسید
برخی سؤالاتی که باید از پزشک بپرسید شامل موارد زیر است:
- محتمل ترین علت علائم من چیست؟
- مشکلات احتمالی یا شرایط جسمی دیگری وجود دارد که باعث ایجاد یا بدتر شدن اضطراب شود؟
- آیا لازم است آزمایش انجام دهم؟
- چه درمانی را پیشنهاد می کنید؟
- آیا باید به روانپزشک، روانشناس یا متخصص سلامت روان مراجعه کنم؟
- آیا مصرف دارو به بهبود این مشکل کمک می کند؟ در این صورت آیا جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
- آیا بروشور یا مطالب چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم تهیه کنم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
در طول ملاقات در پرسیدن سؤالات دیگر تردید نکنید.
چه انتظاراتی از پزشک داشته باشید
پزشک یا متخصص سلامت روان احتمالاً از شما سوالات متعددی خواهد پرسید. برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید تا بتوانید وقت خود را برای مرور نکاتی که می خواهید روی آن ها تمرکز کنید ذخیره کنید.
سوالات احتمالاً شامل موارد زیر خواهد بود:
- علائم شما چیست؟
- نگران چه مواردی هستید؟
- آیا علائم در فعالیت های روزمره شما تداخل ایجاد می کند؟
- آیا به دلیل اضطراب از انجام کارها اجتناب می کنید؟
- احساس اضطراب گاه به گاه ظاهر شده و یا مداوم است؟
- اولین بار چه زمانی متوجه اضطراب خود شدید؟
- آیا موارد خاصی وجود دارد که اضطراب شما را تحریک کرده و یا آن را بدتر کند؟
- آیا مواردی وجود دارد که به نظر برسد احساس اضطراب شما را بهبود می بخشد؟
- آیا بیماری جسمی یا روانی دارید؟
- اخیراً و یا در گذشته چه تجربه های آسیب زایی داشته اید؟
- آیا به طور مرتب الکل می نوشید یا از داروهای تفریحی استفاده می کنید؟
- آیا خویشاوند خونی با اضطراب یا سایر بیماری های روانی مانند افسردگی دارید؟
کلینیک اورولوژی الهام در بلوار فرحزادی تمام خدمات لازم جهت درمان انواع بیماری های اورولوژی را ارائه می دهد.
برای دریافت نوبت با شماره های زیر تماس بگیرید.
تلفن ثابت
تلفن همراه
آدرس:
تهران، شهرک غرب، بلوار فرحزادی، دویست متر بالاتر از بلوار دادمان، کوچه ناخدا محتاج، انتهای بن بست، پلاک یک، طبقه یک
