تریکومونیازیس چیست؟ تشخیص، درمان و پیشگیری
تریکومونیازیس بیماری آمیزشی است که از طریق واژن، دهان و مقعد انتقال می یابد. انگلی به نام تریکوموناس واژینالیس سبب بروز تریکومونیازیس می شود. فقط حدود ۳۰ درصد از افراد دارای این مشکل دچار علائم می شوند.
بدون درمان، تریکومونیازیس منجر به عوارض بسیاری خواهد شد. این مشکل روی افراد باردار تاثیر گذاشته و خطر ابتلا و انتقال اچ آی وی (HIV) را افزایش می دهد.
تریکومونیازیس یکی از شایع ترین بیماری های مقاربتی در آمریکا است که حدود ۷/۳ میلیون نفر به آن مبتلا هستند. در عین حال درمان پذیرترین بیماری آمیزشی به شمار می آید.
علت بروز تریکومونیازیس و گسترش آن
تریکوموناس در حین رابطه جنسی از فردی به فرد دیگر انتقال می یابد. فرد از طریق رابطه واژینال، مقعدی، دهانی و یا لمس ناحیه تناسلی این بیماری را منتقل می کند. در زنان، تریکومونیازیس بیشتر اندام تناسلی تحتانی را درگیر می کند یعنی مجرای ادراری.
سایر قسمت های بدن مثل مقعد، دست ها یا دهان معمولاً آلوده نمی شوند.
افراد زیر بیشتر در معرض ابتلا به تریکومونیازیس هستند:
- زنان
- افرادی که بیش از یک شریک جنسی دارند
- افرادی که سابقه ابتلا به تریکومونیازیس و سایر بیماری های آمیزشی را دارند
- افرادی که رابطه جنسی بدون محافظت دارند
هرچه تعداد شرکای جنسی فرد افزایش یابد خطر ابتلا به تریکومونیازیس بیشتر خواهد شد.
علائم تریکومونیازیس
علائم طی ۵ تا ۲۸ روز بعد از ابتلا خود را نشان می دهند و یا اینکه اصلاً علامتی وجود نخواهد داشت. علائم در زنان و مردان به شیوه متفاوتی بروز می یابد. تحریک ناحیه تناسلی از علائم جزئی است اما در صورت شدت بیماری، التهاب و ترشح مشاهده خواهد شد.
علائم احتمالی در زنان این ها هستند:
- ترشح بدبوی واژینال که ممکن است شفاف، سفید، خاکستری، سبز یا زرد باشد
- ترشحات واژینال همراه با خون
- تحریک ناحیه تناسلی
- ناراحتی و درد حین مقاربت و دفع ادرار
- ورم کشاله ران
- تکرر ادرار
- در موارد نادر، درد پایین شکم
علائم در مردان عبارتند از:
- ترشح از مجرای ادرار
- خارش آلت تناسلی
- حس سوزش بعد از انزال یا دفع ادرار
- نیاز مکرر به دفع ادرار
- درد حین دفع ادرار
عوارض تریکومونیازیس
تریکومونیازیس منجر به بروز عوارض و مشکلات متعددی می شود از جمله:
مشکل در دوران بارداری
متخصصین، تریکومونیازیس را با بروز برخی عوارض دوران بارداری مرتبط می دانند از جمله:
- زایمان زودرس
- پارگی پیش از موعد کیسه آب
- کمبود وزن نوزاد تازه متولد شده
- نازایی
فرد باردار گاهی اوقات از طریق زایمان طبیعی بیماری را به نوزاد خود منتقل می کند اما نادر است. بهتر است در دوران بارداری از مترونیدازول استفاده کرد.
سایر مشکلات مرتبط با تریکومونیازیس
ممکن است تریکومونیازیس خطر بروز عفونت دستگاه تولید مثل را افزایش دهد. اخیراً تحقیقی نشان داد ارتباطی بین تریکومونیازیس و اچ پی وی وجود دارد.
خطر اچ آی وی
تریکومونیازیس خطر ابتلا به اچ آی وی و سایر بیماری های مقاربتی را مخصوصاً در زنان افزایش می دهد.
دانشمندان معتقدند دلیل افزایش خطر، این ها هستند:
- التهاب
- کاهش پاسخ ایمنی
- تغییر در توازن باکتری های واژن
این فاکتورها، محافظت طبیعی بدن فرد را در برابر ویروس کم می کنند.
آزمایشات و تشخیص تریکومونیازیس
برای تشخیص تریکومونیازیس پزشک موارد زیر را انجام خواهد داد:
- معاینه لگنی
- نمونه گیری از ترشحات واژن و آلت تناسلی مردان برای بررسی آزمایشگاهی
- کشت ترشح واژینال در آزمایشگاه
نتایج آزمایشات طی یک هفته مشخص می شوند.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
زمان ملاقات با پزشک برای زنان موقعی است که فرد در دوران عادت ماهیانه خود قرار نگرفته باشد. قبل از ویزیت، از مصرف خوشبوکننده برای ناحیه تناسلی اجتناب کنید چون باعث بروز التهاب می شود.
باید ۲۴ تا ۴۸ ساعت قبل از معاینه از رابطه جنسی و مصرف تامپون بپرهیزید. تست پاپ اسمیر تریکومونیازیس را مشخص نمی کند. افراد دارای اچ آی وی هم باید حداقل یک بار در سال تست تریکومونیازیس بدهند.
اگر نتیجه مثبت باشد
اگر نتیجه آزمایشات مثبت شد، پزشک درمان های لازم را تجویز می کند. فرد باید موارد زیر را انجام دهد:
- تمامی شرکای جنسی خود را مطلع کند چرا که آنها هم باید تست بدهند
- تمامی دوزها و دوره های درمانی را به اتمام برساند تا عفونت مجدد عود نکند
- تا زمان تکمیل درمان از تماس جنسی اجتناب کند
- اگر تا چند روز بعد از اتمام آنتی بیوتیک علائم باقی ماندند دوباره به پزشک مراجعه کند
پزشک احتمالاً تست هایی برای سایر بیماری های آمیزشی توصیه کند.
بیشتر بخوانید : عفونت های مقاربتی ، انواع آن + تشخیص و درمان
درمان تریکومونیازیس
تریکومونیازیس هم در مردان و هم زنان و حتی در خانم های باردار به آسانی قابل درمان است. درمان معمولاً شامل مصرف تک دوز آنتی بیوتیک خوراکی است. پزشک احتمالا شیاف واژینال یا کرم موضعی هم تجویز کند.
آنتی بیوتیک هایی که انگل ها را می کشند عبارتند از مترونیدازول و تینیدازول. فرد بیمار نباید حین استفاده از مترونیدازول الکل مصرف کند چون ممکن است دارو واکنش متفاوتی نشان داده و منجر به کرمپ شکمی، تهوع و گرگرفتگی بشود.
اگر بعد از درمان هم علائم ادامه دار بودند دوباره با پزشک ملاقات کنید.
شیردهی بعد از درمان
خانم های شیرده نباید از تینیدازول استفاده کنند. مصرف مترونیدازول ایمن است اما پزشک احتمالاً توصیه به ۱۲ تا ۲۴ ساعت وقفه بعد از مصرف این دارو و قبل از شروع شیردهی می کند.
بیشتر بخوانید : انواع عفونت های مخمری و واژن + علائم، علل و درمان
پیشگیری از بروز تریکومونیازیس
برای پیشگیری از بروز عفونت و یا عفونت مجدد، شریک یا شرکای جنسی هم باید درمان شوند.
راه های پیشگیری از ابتلا به تریکومونیازیس عبارتند از:
- محدود سازی تعداد شرکای جنسی
- اجتناب از رابطه جنسی ۷ تا ۱۰ روز بعد از درمان
- عدم استفاده از دوش واژینال چون باکتری های مفید واژن را هم از بین می برد
- محدود سازی یا قطع استفاده از مواد مخدر و الکل چون این ها خطر رابطه جنسی نا ایمن را بالا می برند
- استفاده از کاندوم برای محافظت در زمان رابطه جنسی
کاندوم تا حدی از انتقال بیماری پیشگیری می کند اما کاملاً قابل اطمینان نیست. چون این انگل می تواند از فردی به فرد دیگر در نقاط غیر قابل پوشش توسط کاندوم هم منتقل شود.
بیشتر بخوانید : درباره ویروس اچ پی وی HPV چه می دانید؟
برای تشخیص و درمان انواع بیماری های مقاربتی و سیستم ادراری از جمله تریکومونیازیس به کلینیک اورولوژی الهام در غرب تهران مراجعه کنید.
برای دریافت مشاوره و یا نوبت حضوری برای درمان زائده های پوستی، با شماره تلفن های : ۰۲۱۸۸۰۷۳۱۳۶ و یا از طریق تماس تلفنی و یا واتساپ با شماره ۰۹۳۳۷۸۳۶۸۲۰ در تماس باشید.
سایر شماره تماس های کلینک : 02188591523 و 02188591358
آدرس ما را در صفحه تماس با ما مشاهده کنید.
