سیستیت بینابینی (IC) / سندرم مثانه دردناک چیست؟

سیستیت بینابینی (IC)/ سندرم مثانه دردناک (BPS) یکی از مشکلات مزمن مربوط به مثانه است. بیماران مبتلا به این سندرم دارای حس درد و فشار در ناحیه مثانه هستند.

همراه با این درد مثانه، علائمی در مجاری ادراری تحتانی دیده می شود که بیش از شش هفته طول می کشند؛ بدون اینکه عفونت یا دلیل مشخصی برای این علائم وجود داشته باشد.

احتمال دارد این علائم، خفیف یا شدید باشند. در تعدادی از بیماران، این علائم موقتی هستند در حالی که در دیگر بیماران، علائم به صورت همیشگی وجود دارند.

سیستیت بینابینی (IC)/ سندرم مثانه دردناک (BPS) ناشی از عفونت نیست؛ ولی می تواند شبیه به عفونت مثانه باشد.

احتمال دارد زنان مبتلا به IC/PBS هنگام برقراری رابطه جنسی، احساس درد داشته باشند. موارد حادتر سیستیت بینابینی می توانند بر زندگی شخص و عزیزان او تاثیر بگذارند.

بعضی افراد مبتلا به سندرم مثانه دردناک دچار دیگر مشکلات پزشکی از قبیل، سندرم روده تحریک پذیر، فیبرومیالژی و دیگر سندرم های دردناک می شوند.

مثانه و کلیه ها بخشی از دستگاه مجاری ادراری هستند، یعنی اندام هایی که ادرار را تولید، ذخیره و دفع می کنند.

شما دو کلیه دارید که ادرار تولید می کنند. در ادامه، ادرار تولیدی در مثانه ذخیره می شود. ماهیچه های قسمت تحتانی شکم، مثانه را در جای خود نگه می دارند.

دستگاه مجاری ادراری چگونه عمل می کند؟

زمانی که مثانه پر نباشد در حالت عادی و فشرده نشده قرار دارد. وقتی سیگنال های عصبی در مغز علامت می دهند که مثانه در حال پر شدن است، حس می کنید که باید ادرار کنید.

اگر مثانه به خوبی کار کند، می توانید ادرار کردن را تا مدتی به عقب بیندازید. وقتی آماده ادرار کردن باشید، مغز سیگنالی را برای مثانه ارسال می کند. در ادامه، ماهیچه های مثانه منقبض می شوند.

این نیرو باعث می شود ادرار از پیشاب راه عبور کند که لوله ای است که ادرار را از بدن خارج می کند. پیشاب راه دارای ماهیچه هایی به نام اسفنکتر است.

این ماهیچه ها باعث می شوند پیشاب راه بسته بماند تا قبل از رفتن به دستشویی، ادرار نشت نکند. هنگامی که مثانه منقبض می شود، این ماهیچه ها شل می شوند.

علائم سیستیت بینابینی

درد

علائم سیستیت بینابینی در هر بیمار متفاوت هستند؛ ولی شایع ترین علامت، درد (اغلب همراه با فشار) است.

احتمال دارد بیماران سندرم مثانه دردناک دچار درد مثانه باشند که با پر شدن مثانه، بدتر می شود.

بعضی بیماران دچار درد در نواحی دیگر به غیر از مثانه هم می شوند؛ مثلاً در پیشابراه، قسمت تحتانی شکم، کمر یا ناحیه لگن یا پرینه (در زنان در قسمت پشت واژن و در مردان در قسمت پشت کیسه بیضه).

زنان مبتلا دچار درد در فرج یا واژن و مردان دچار درد در کیسه بیضه، بیضه ها یا آلت تناسلی می شوند. این درد می تواند ثابت یا موقت باشد.

بیشتر بخوانید : مضرات و عوارض نگه داشتن ادرار

تکرار ادرار

گاهی سندرم مثانه دردناک با تکرار ادرار شروع می شود. تکرار یعنی شخص باید بیش از همیشه ادرار کند.

افراد به طور میانگین حداکثر هفت بار در روز ادرار می کنند. همچنین، افراد در طول شب تنها یک بار نیاز به ادرار کردن دارند.

بیمار سندرم مثانه دردناک اغلب در طول شب و روز مجبور به ادرار مکرر است. در صورتی که تکرار ادرار شدیدتر شود منجر به حس اضطرار ادرار می شود.

اضطرار ادرار

اضطرار برای ادرار کردن یکی از علائم شایع سیستیت بینابینی است. حس اضطرار ادرار در بعضی بیماران هیچگاه، یعنی حتی بعد از ادرار هم از بین نمی رود. احتمال دارد بیمار این مسئله را به عنوان یک مشکل تشخیص ندهد.

در دیگر موارد، شروع این علائم بسیار شدید تر است و علائم حاد طی چند روز، چند هفته یا چند ماه ظاهر می شوند.

بعضی موارد می تواند علائم بسیاری از بیماران سندرم مثانه دردناک را شدیدتر کند. در بعضی بیماران، علائم با مصرف غذاها یا نوشیدنی های خاص، شدیدتر می شوند.

علائم بسیاری از بیماران هنگام استرس (فیزیکی یا ذهنی) شدیدتر می شود. در زنان، علائم بر اساس چرخه قاعدگی تغییر می کنند.

احتمال وجود مشکلات جنسی در مردان و زنان مبتلا به سیستیت بینابینی وجود دارد.

همچنین، در زنان احتمال درد هنگام برقراری رابطه وجود دارد؛ چون مثانه دقیقاً در بخش جلویی واژن قرار دارد.

مردان مبتلا به سندرم مثانه دردناک نیز دچار انزال دردناک یا درد در روز بعد از رابطه می شوند.

در این اختلال، احتمال نشت ادرار بسیار اندک است؛ بنابراین نشت ادرار می تواند، علامت بیماری دیگری باشد.

بیشتر بخوانید : آیا تکرر ادرار نشانه دیابت است؟

چه کسی به سیستیت بینابینی مبتلا می شود؟

به این دلیل که روش استانداردی برای تشخیص سندرم مثانه دردناک وجود ندارد، تخمین تعداد مبتلایان دشوار است.

این سندرم معمولاً دارای شیوع دو تا سه برابری در زنان نسبت به مردان است. داده ها نشان می دهند که ریسک ابتلا به سندرم مثانه دردناک با افزایش سن، بیشتر می شود.

تخمین کنونی نشان می دهد که یک تا چهار میلیون مرد و سه تا هشت میلیون زن دارای علائم سندرم مثانه دردناک هستند.

با این حال، احتمال دارد تفاوت بین زنان و مردان تا این حد بالا نباشد؛ چون بسیاری از مردانی که مبتلا به پروستاتیت (تورم غده تولید کننده اسپرم در مردان) یا بیماری های مشابه تشخیص داده می شوند معمولاً دچار سیستیت بینابینی هستند.

در حال حاضر، شواهدی که نشان دهد سندرم مثانه دردناک ناشی از استرس است وجود ندارد.

با این حال، مشخص شده که استرس فیزیکی یا ذهنی در فرد دارای IC می تواند علائم وی را شدیدتر کند.

سیستیت بینابینی چگونه می تواند بر زندگی بیمار تاثیر بگذارد؟

سندرم مثانه دردناک می تواند مانع زندگی اجتماعی، تمرین ورزشی و خواب بیمار شده و باعث تنش و نگرانی فراوان شود.

بدون درمان سیستیت بینابینی، علائم این بیماری باعث می شوند، بیمار نتواند زندگی روزمره عادی داشته یا سر کار برود.

سندرم مثانه دردناک می تواند بر رابطه بیمار با همسر و خانواده تاثیر بگذارد. همچنین، این اختلال باعث می شود بیمار شب ها خواب راحتی نداشته باشد.

نداشتن خواب کافی باعث خستگی و ناراحتی می شود.

علل سیستیت بینابینی

متخصصین دقیقاً نمی دانند که چه چیزی باعث سیستیت بینابینی می شود، ولی نظریه های فراوانی وجود دارند مثل:

• نقص در بافت مثانه که اجازه می دهد مواد تحریک کننده درون ادرار به مثانه نفوذ کنند.
• نوع خاصی از سلول التهابی که سلول ماست نامیده می شود. این سلول هیستامین و مواد دیگری ترشح می کند که منجر به علائم سندرم مثانه دردناک می شوند.
• وجود چیزی در ادرار که باعث صدمه به مثانه شود.
• تغییرات در اعضابی که سیگنال های مثانه را انتقال می دهند به صورتی که درد به دلیل مواردی حس می شود که در حالت عادی دردناک نیستند (مثل پر شدن مثانه).  
• سیستم ایمنی بدن به مثانه حمله می کند. این حالت مشابه با بیماری های خود ایمنی است.

هیچ رفتار خاصی (مثل سیگار کشیدن) باعث افزایش ریسک IC شناخته نشده است.

ابتلای یکی از افراد خانواده به سندرم مثانه دردناک می تواند خطر ابتلا را افزایش دهد.

احتمال دارد ماده ای در ادرار بیماران سیستیت بینابینی وجود داشته باشد که مانع رشد سلول ها در بافت مثانه شود.؛ بنابراین، احتمال ابتلا به این سندرم در افرادی که دچار مشکل در مثانه شده اند مثل عفونت مثانه افزایش می یابد.

بیشتر بخوانید : عفونت مثانه

تشخیص سیستیت بینابینی

در حال حاضر هیچ آزمایش پزشکی برای تشخیص سندرم مثانه دردناک وجود ندارد. همچنین، آزمایشی برای تشخیص عدم ابتلا به سندرم مثانه دردناک هم وجود ندارد.

به منظور تشخیص درست، پزشک اول مشخص می کند که آیا علائم مشابه با علائم شایعسیستیت بینابینی هستند یا خیر؟

در ادامه، پزشک باید عدم وجود مشکلات پزشکی دیگری که احتمالاً باعث علائم مشابه می شوند را بررسی کند.

بعضی پزشکان می گویند وجود علائم سندرم مثانه دردناک و عدم وجود علل دیگری برای این علائم به معنای ابتلا به این سندرم است.

نظر پزشکان دیگر این است که آزمایش های دیگری باید انجام شوند تا مشخص شود شخص مبتلا به سیستیت بینابینی هست یا خیر؟

تعدادی از روش های تشخیص ابتلا به سندرم مثانه دردناک عبارتند از:

سابقه پزشکی

پزشک سوالاتی در رابطه با موارد زیر خواهد پرسید:

• علائم بیمار
• طول مدت ظهور علائم
• تغییرات در زندگی روزمره به دلیل این علائم
• مشکلات پزشکی قبلی
• مشکلات پزشکی کنونی
• داروهای بدون نسخه و تجویزی که شخص مصرف می کند
• رژیم غذایی شخص و نوع و مقدار نوشیدنی هایی که شخص در طول روز مصرف می کند.

معاینه بدنی و مغز و اعصاب

پزشک برای یافتن علت ایجاد علائم به معاینه بیمار می پردازد. در زنان، معاینه بدنی احتمالاً شامل شکم، اندام های لگن خاصره و مقعد خواهد بود.

در مردان، معاینه بدنی شامل شکم، پروستات و مقعد است. همچنین، احتمال دارد پزشک معاینه مغز و اعصاب را برای اطمینان از عدم وجود مشکلات دیگر انجام دهد.

احتمال دارد بیماران مبتلا به سیستیت بینابینی دچار دیگر اختلالات روانی و یا اختلالات اضطراب باشند که می تواند مرتبط با بیماری سندرم مثانه دردناک باشد.

آزمایش های درد و تخلیه ادرار پایه

به این دلیل که نشانه اصلی سندرم مثانه دردناک درد است، پزشک آزمایش هایی را در این رابطه انجام خواهد داد. در این مرحله، بیمار باید پرسشنامه هایی را پر کند تا مقدار درد پایه مشخص شود.

هدف این ارزیابی، یافتن مکان (یا مکان های) درد، شدت و ویژگی های آن و همین طور شناسایی عواملی است که درد را بهتر یا بدتر می کنند. پزشک همچنین در مورد دفعات ادرار کردن سوال می پرسد.

تکرار ادرار بسیار پایین یا حجم ادرار بسیار بالا باعث می شود پزشک به بررسی دیگر مشکلات اورولوژیکی به غیر از سیستیت بینابینی بپردازد.

آزمایش های دیگر برای تشخیص سیستیت بینابینی

احتمال دارد پزشک آزمایش های دیگری برای اطمینان از عدم وجود دیگر مشکلات پزشکی انجام دهد که علائمی مشابه سندرم مثانه دردناک دارند.

این آزمایش ها شامل موارد زیر است:

نوار مثانه یا تست اورودینامیک

این آزمایش با پر کردن مثانه از طریق یک سوند کوچک (لوله ای برای خارج کردن مایعات از بدن) انجام می شود. در این آزمایش، فشار مثانه هنگام پر و خالی شدن آن ارزیابی می شود.

در بیماران مبتلا به سیستیت بینابینی، مثانه دارای ظرفیت کوچک بوده و احتمالاً هنگام پر شدن دچار درد می شود.

بیشتر بخوانید : تست نوار مثانه ( تست یورودینامیک )

سیستوسکوپی

پزشک از یک ابزار خاص برای نگاه کردن به داخل مثانه استفاده می کند. این آزمایش برای رد کردن دیگر مشکلات مثل سرطان انجام می شود.

پزشک می تواند زخم های موجود را از طریق سیستوسکوپ در تعدادی از بیماران مبتلا به سندرم مثانه دردناک مشاهده کند.

اگر شخص دچار علائم این سندرم بوده و سیستوسکوپی نشان دهنده زخم باشد، احتمال وجود سیستیت بینابینی بسیار بالا است. سیستوسکوپی می تواند در اتاق عمل هم انجام شود.

اگر سنگ، تومور یا زخم طی سیستوسکوپی در مثانه دیده شود، پزشک می تواند هنگام بافت برداری از مثانه، آن ها را برطرف کند.

بافت برداری از مثانه برای رد کردن دیگر بیماری های مثانه انجام می شود. در حال حاضر، اطلاعاتی در خصوص بهترین روش تشخیص سندرم مثانه دردناک وجود ندارد.

با این حال، اگر بیمار دارای علائم معمول بوده و آزمایش ادرار منفی نشان دهد عفونت یا خون در ادرار وجود ندارد، آنگاه باید به وجود سیستیت بینابینی شک کرد.

بیشتر بخوانید : سنگ مثانه و راه های درمان آن

درمان سیستیت بینابینی

هیچ درمان یکسانی برای همه بیماران مبتلا به سندرم مثانه دردناک وجود ندارد. درمان باید بر اساس علائم بیمار انتخاب شود.

بیماران معمولاً درمان های مختلف (یا ترکیبی از درمان ها) را امتحان می کنند تا زمانی که علائم از بین بروند.

باید توجه داشت که هیچ کدام از این درمان های سیستیت بینابینی فوراً عمل نمی کنند. بهبود علائم معمولاً چند هفته تا چند ماه طول می کشد.

حتی بعد از درمان موفق، احتمال دارد این اختلال به طور کامل رفع نشود، بلکه تنها شدت آن کمتر شود.

با این حال، کاهش چشم گیر علائم در اغلب بیماران دیده می شود و با انجام این درمان، بیماران می توانند زندگی عادی داشته باشند.

اغلب درمان ها با هدف کنترل علائم انجام می شوند. درمان سندرم مثانه دردناک اغلب به صورت مرحله ای انجام می شود و درد و کیفیت زندگی شخص تحت نظر قرار می گیرد.

بیمار باید در مورد نحوه عملکرد درمان ها با پزشک مشورت کند تا بهترین گزینه درمانی برای بیمار شناسایی شود.

مراحل مختلف درمان سیستیت بینابینی عبارتند از:

• مرحله اول . تغییرات در شیوه زندگی
• مرحله دوم . داروهای تجویزی
• مرحله سوم . درمان تعدیل عصبی، سوزاندن زخم های مثانه و تزریقات
• مرحله چهارم . داروی سیکلوسپورین
• مرحله پنجم . جراحی

مرحله اول: تغییرات در شیوه زندگی

تغییرات در شیوه زندگی که درمان رفتاری نامیده می شود؛ معمولاً اولین درمان استفاده شده برای مدیریت سندرم مثانه دردناک است.

در درمان رفتاری، بیمار تغییراتی در زندگی روزمره ایجاد می کند. این تغییرات احتمالاً شامل تغییر رژیم غذایی یا استفاده از روش هایی برای کنترل علائم است.

بسیاری از بیماران نمی توانند با تغییرات در شیوه زندگی، همه علائم خود را درمان کنند. ولی بسیاری از بیماران بعد از این نوع درمان، علائم کمتری خواهند داشت.

درمان دستی فیزیوتراپی

 بیماران مبتلا به سندرم مثانه دردناک معمولاً دچار حساسیت و یا درد در ناحیه تحتانی لگن هستند و درمان دستی فیزیوتراپی گاهی می تواند این علائم را کاهش دهد.

شواهدی وجود دارد که تمرینات فیزیوتراپی برای تقویت ماهیچه های تحتانی لگن نمی توانند باعث بهبود علائم شوند و گاهی آن ها را بدتر می کنند.

بنابراین، فعالیت هایی مثل تمرینات کگل برای بیماران مبتلا به سیستیت بینابینی توصیه نمی شوند.

کاهش استرس

استرس عاطفی و روانی می تواند علائم سندرم مثانه دردناک را بدتر کند.

به بیماران توصیه می شود روش های مقابله ای را برای کنار آمدن با خانواده، کار یا تجربیات دردناک گذشته بیابند.

همچنین، بهتر است بیماران به دنبال مشاوره برای اجرای بهترین استراتژی های مقابله ای برای مدریت درد خود باشند.

کاهش مصرف غذاها و نوشیدنی های خاص

اغلب (ولی نه همه) بیماران سیستیت بینابینی می فهمند که بعضی غذاهای خاص باعث بدتر شدن علائم آن ها می شود.

چهار دسته غذایی وجود دارد که معمولاً باعث اذیت شدن مثانه می شوند:

• مرکبات
• گوجه فرنگی
• شکلات
• قهوه

دیگر غذاهایی که مثانه بسیاری از بیماران را اذیت می کنند عبارتند از:

• نوشیدنی های الکلی
• نوشیدنی های حاوی کافئین
• غذاهای تند
• بعضی نوشیدنی های گازدار

پرهیز غذایی

فهرست غذاهایی که گفته می شود بر سندرم مثانه دردناک تاثیر می گذارند بسیار بلند است؛ ولی همه غذاها به طور یکسان بر همه بیماران تاثیر نمی گذارند.

هر بیمار باید مشخص کند غذاها چه تاثیری بر مثانه وی دارند. ساده ترین روش برای یافتن غذاهایی که مثانه را اذیت می کنند استفاده از پرهیز غذایی به مدت یک تا دو هفته است.

در پرهیز غذایی، بیمار تمام غذاهایی که ممکن است مثانه را اذیت کنند، حذف میکند.

اگر علائم مثانه با پرهیز غذایی بهبود یابند، این امر به این معناست که حداقل یکی از این غذاها باعث اذیت شدن مثانه می شود.

گام بعدی این است که مشخص کنیم دقیقاً کدام غذا باعث مشکلات مثانه در بیمار می شوند.

بعد از یک تا دو هفته پرهیز غذایی، بیمار باید یکی از غذاهای موجود در فهرست غذای سندرم مثانه دردناک را امتحان کند.

اگر این غذا باعث ناراحتی مثانه طی 24 ساعت نشد، این غذا به احتمال زیاد بی خطر بوده و می توان آن را در رژیم غذایی استفاده کرد.

روز بعد، بیمار باید غذای دوم را از فهرست غذای سیستیت بینابینی امتحان کند و همین طور الی آخر.

از این طریق، بیمار می تواند غذاها را یک به یک به رژیم خود اضافه کند و علائم مثانه مشخص می کنند که آیا غذا باعث مشکل می شود یا خیر؟

باید توجه داشت که حتماً در هر روز تنها یک غذا به رژیم غذایی اضافه شود.

اگر بیمار موز، توت فرنگی و گوجه فرنگی را در یک روز مصرف کند و علائم سندرم مثانه دردناک بدتر شوند، مشخص نخواهد شد که کدام یک از این سه ماده غذایی باعث تشدید علائم شده است.

مرحله دوم: داروهای تجویزی

هنگامی که تغییرات در شیوه زندگی کمک کافی به بهبود علائم نمی کنند، پزشک یک داروی تجویزی را امتحان می کند.

بیمار می تواند دارو را به تنهایی یا همزمان با درمان رفتاری مصرف کند.

دو نوع داروی تجویزی که در این بیماری توصیه می شوند داروهای خوراکی و داروهای داخل مثانه هستند.

انواع مختلف داروی خوراکی وجود دارد که عوارض جانبی آن ها شامل خواب آلودگی و ناراحتی معده می شود.

داروهای تجویزی درون مثانه ای با استفاده از سوند و به شکل مستقیم داخل مثانه قرار می گیرند.

دو درمان تایید شده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان سیستیت بینابینی وجود دارد.

بیشتر بخوانید : بی اختیاری ادرار و آشنایی کامل با آن

پنتوزان پلي سولفات خوراكي

هیچکس دقیقاً نمی داند که این دارو چگونه باعث بهبود IC می شود. نظر بسیاری از دانشمندان این است که این دارو، پوشش محافظ بافت مثانه را بازسازی و تقویت می کند.

همچنین، این دارو می تواند باعث بهبود بیماری از طریق کاهش تورم مثانه و یا دیگر تاثیرات شود.

عوارض جانبی احتمالی این دارو خیلی شایع نیستند؛ ولی شامل حالت تهوع، اسهال و ناراحتی معده می شوند.

درصد کمی از افراد احتمالاً دچار ریزش موی موقت شوند.

بهبود علائم با مصرف این دارو معمولاً حداقل سه تا شش ماه طول می کشد. در سی درصد موارد، این دارو برای کاهش درد موثر است.

دی متیل سولفوکسید (DMSO)

دیگر درمان تایید شده توسط FDA وارد کردن دی متیل سولفوکسید (DMSO) به مثانه از طریق سوند است. این درمان معمولاً یک بار در هفته و به مدت شش هفته انجام می شود.

بعضی بیماران هر چند وقت یک بار از این درمان به عنوان درمان نگهدارنده استفاده می کنند.

هیچ کس دقیقاً نمی داند که DMSO چگونه باعث بهبود سیستیت بینابینی می شود.

این ماده می تواند تورم مثانه را متوقف کند، حس درد را کاهش داده و نوعی سم با نام «رادیکال های آزاد» را حذف کند که می توانند به بافت آسیب بزنند.

بعضی پزشکان، DMSO را با دیگر داروها مثل هپارین یا استروئیدها ترکیب می کنند (برای کاهش التهاب).

هیچ مطالعه ای این مسئله را بررسی نکرده که آیا این ترکیبات عملکرد بهتری نسبت به مصرف DMSO به تنهایی دارند یا خیر؟

اصلی ترین عارضه جانبی مصرف DMSO بوی شبیه سیر است که تا چند ساعت بعد از مصرف وجود دارد.

در بعضی بیماران، وارد کردن DMSO به مثانه می تواند با درد همراه باشد، ولی این درد را اغلب می توان با بی حسی موضعی از بین برد.

هیدروکسی زین

هیدروکسی زین یک آنتی هیستامین است. تصور می شود که بیماران سندرم مثانه دردناک دارای مقدار اضافی هیستامین در مثانه هستند که موجب درد و دیگر علائم می شود.

آنتی هیستامین می تواند در درمان سیستیت بینابینی مفید باشد. اصلی ترین عارضه جانبی، خواب آلودگی است.

با این حال، این عارضه می تواند یکی از مزایا باشد چون به بیمار کمک می کند شب بهتر بخوابد و کمتر برای ادرار کردن بیدار شود.

تنها آنتی هیستامین هایی که به صورت خاص برای درمان سندرم مثانه دردناک مطالعه شده اند هیدروکسی زین و (اخیراً) سایمتیدین هستند.

مشخص نیست که آیا آنتی هیستامین های دیگر هم می توانند به درمان سیستیت بینابینی کمک کنند یا خیر؟

آمی تریپتیلین

آمی تریپتیلین یک داروی ضد افسردگی است؛ ولی دارای اثرات زیادی است که می تواند به بهبود سندرم مثانه دردناک کمک کند.

این دارو دارای اثرات آنتی هیستامینی، کاهش اسپاسم مثانه و کند کردن اعصابی است که پیام های درد را منتقل می کنند.

آمی تریپتیلین به شکل گسترده برای دیگر انواع درد مزمن مثل سرطان و آسیب عصبی استفاده می شود.

معمول ترین عوارض جانبی شامل خواب آلودگی، یبوست و افزایش اشتها هستند.

هپارین

هپارین مشابه با پنتوزان پلي سولفات بوده و احتمالاً از طریق مکانیسم های مشابه به مثانه کمک می کند. این دارو باید با استفاده از سوند داخل مثانه قرار داده شود.

دوز معمول مصرف برابر با 10 تا 20 هزار واحد به صورت روزانه یا سه بار در هفته است.

عوارض این دارو بسیار نادر هستند؛ چون هپارین در مثانه باقی می ماند و معمولاً بر بخش های دیگر بدن تاثیری ندارد.

مرحله سوم: درمان تعدیل عصبی، ترمیم زخم ها و تزریقات

درمان تعدیل عصبی

اگر تغییرات در شیوه زندگی و داروهای تجویزی موثر واقع نشوند یا درد یا عوارض جانبی باعث کاهش کیفیت زندگی شوند، شاید درمان های پیشرفته تر تاثیر بهتری داشته باشند.

بیمار به احتمال زیاد به متخصصی ارجاع داده می شود که بیماران مبتلا به سندرم مثانه دردناک را درمان می کند، مثلاً اورولوژیست.

بعد از بررسی سابقه درمانی، احتمال دارد متخصص، تعدیل عصبی را توصیه کند.

درمان تعدیل عصبی شامل گروهی از درمان ها است که پالس های الکتریکی بی خطر را به اعصاب بیمار وارد می کنند تا نحوه کار آن ها را تغییر دهند.

سوزاندن زخم های مثانه

اگر مثانه دچار زخم باشد، سوزاندن آن حین بیهوشی یا تزریق استروئید می تواند، باعث بهبود درد به مدت یک سال یا بیشتر شود.

این درمان در صورت نیاز می تواند تکرار شود.

تزریقات

تزریق بوتاکس را می توان در صورتی انجام داد که درمان های دیگر به اندازه کافی علائم را کنترل نکرده و کیفیت زندگی بهبود نیافته باشد.

دوزهای کم این دارو می توانند ماهیچه ها را فلج کنند.  

بعد از تزریق بوتاکس به درون ماهیچه مثانه، این ماده می تواند درد ناشی از سیستیت بینابینی را کاهش دهد.

احتمال دارد تاثیر این درمان با گذشت زمان کمتر شود و بیمار مجبور به درمان دوباره شش تا نه ماه بعد از تزریق اول شود.

پزشک باید با دقت وضعیت بیمار را زیر نظر داشته باشد تا عوارض این دارو شامل دشواری در ادرار کردن را تشخیص دهد.

مرحله چهارم: داروی سیکلوسپورین

هنگامی که دیگر درمان ها موفق نبوده اند؛ می توان از داروی سیکلوسپورین استفاده کرد.

بیمار باید در مورد این دارو با پزشک مشورت کند تا بررسی کنند، آیا علائم بیمار توجیهی برای پذیرش ریسک های این دارو هستند یا خیر؟

این دارو عوارض جانبی فراوانی دارد و به این دلیل که سرکوب کننده ایمنی بدن است، می تواند توانایی بیمار برای مقابله با بیماری ها را کاهش دهد.

مرحله پنجم: جراحی

جراحی بزرگ تنها باید برای بیماران دچار بیماری شدید انجام شود که به درمان های دیگر واکنش نشان نمی دهد.

همچنین، بیمار باید خطرات و تغییرات بلند مدت مربوط به جراحی را بپذیرد.

جراحی را می توان برای بیمارانی انجام داد که ظرفیت  مثانه آن ها به شدت محدود شده یا علائم شدیدی دارند که به درمان های دیگر پاسخ نداده است.

اغلب بیماران نیازمند جراحی بزرگ برای این اختلال نیستند.

بعد از درمان

اغلب بیماران باید درمان را همیشه یا در صورت بازگشت علائم ادامه دهند.

بعضی بیماران دچار شدت علائم می شوند حتی زمانی که تحت درمان قرار دارند. در بعضی بیماران، علائم به کندی بهبود یافته و حتی از بین می روند.

بعضی بیماران به هیچ کدام از درمان های سندرم مثانه دردناک پاسخ نمی دهند. با این حال، از طریق مدیریت درد، کیفیت زندگی این بیماران را می توان تا سطح قابل قبولی بالا برد.

مدیریت درد می تواند شامل دیگر داروها، طب سوزنی و دیگر درمان های غیر دارویی باشد.

در کنار آن مدیریت درد حرفه ای نیز می تواند در موارد شدیدتر این بیماری موثر واقع شود.

هرچند علائم اغلب بیماران بعد از درمان IC بهبود می یابند، ولی علائم همه بیماران به طور کامل از بین نمی روند.

بسیاری از بیماران همچنان مجبور به ادرار بیش از حد عادی هستند. سطحی از ناراحتی دائمی را تجربه می کنند یا باید از غذاها و فعالیت های خاصی دوری کنند چون باعث بدتر شدن علائم می شوند.

بیشتر بخوانید : عفونت مجاری ادراری

آیا سندرم مثانه دردناک را می توان درمان کرد؟

بازگشت علائم سیستیت بینابینی حتی بعد از نبود علائم به مدت طولانی امکان پذیر است. مشخص نیست که چه چیزی باعث بازگشت بیماری می شود.

همچنین، هیچ روش تضمینی برای جلوگیری از عود کردن بیماری وجود ندارد.

بیماران می توانند از طریق روش های زیر از بازگشت علائم جلوگیری کنند:

• ادامه درمان دارویی حتی بعد از بهبود
• پرهیز از غذاهای خاصی که می توانند باعث ناراحتی مثانه شوند.
• از فعالیت های خاص یا استرس که می تواند باعث بدتر شدن IC/PBS پرهیز شود.

غذاها یا فعالیت های خاصی که بر سیستیت بینابینی تاثیر می گذارند در بیماران مختلف، تفاوت دارند.

بنابراین، هر بیمار باید برنامه فردی مختص به خود را دریافت کند.

نحوه درمان افرادی که به سیستیت بینابینی یا سندرم مثانه دردناک مبتلا هستند، متفاوت است؛ به همین دلیل باید در انتخاب پزشک دقت بیشتری کنید. کلینیک تخصصی اورولوژی الهام بهترین گزینه برای درمان این سندرم است.

برای دریافت مشاوره و یا نوبت حضوری برای درمان زائده های پوستی، با شماره تلفن های : ۰۲۱۸۸۰۷۳۱۳۶ و یا از طریق تماس تلفنی و یا واتساپ با شماره ۰۹۳۳۷۸۳۶۸۲۰ در تماس باشید.
سایر شماره تماس های کلینک : 02188591523 و 02188591358
آدرس ما را در صفحه تماس با ما مشاهده کنید.