کلیه درد در بارداری

24 بهمن 1398

بدون دیدگاه

کلیه درد ناشی از پیلونفریت حاد در دوران بارداری یک عفونت باکتریایی در کلیه ها است که تا 2 درصد از زنان باردار را درگیر می کند.

در اغلب موارد، ابتدا عفونت در نیمه تحتانی سیستم ادراری ایجاد می شود. در صورت عدم تشخیص و درمان مناسب، ممکن است عفونت از مجرای ادراری و ناحیه تناسلی به مثانه و سپس به یکی از کلیه ها یا هر دوی آن ها سرایت کند.

احتمال ابتلای زنان باردار به کلیه درد، بیشتر از زنان غیر باردار است.

علت، تغییرات فیزیکی در طول بارداری است که در جریان ادرار، مداخله ایجاد می کند.

به طور طبیعی، میزنای ها، ادرار را از کلیه به درون مثانه و از طریق مجرای ادراری به خارج از بدن می کشند.

در طول بارداری، غلظت بالای هورمون پروژسترون می تواند از انقباض این مجاری زهکشی جلوگیری کند.

همچنین، با بزرگ شدن رحم در طول بارداری، به میزنای ها فشار وارد می شود.

این تغییرات می تواند منجر به ایجاد مشکلاتی در خروج مناسب ادرار از کلیه ها شود و باعث راکد ماندن ادرار شود.

در نتیجه، باکتری موجود در مثانه، به جای خروج از سیستم، به کلیه ها منتقل می شود.

این امر باعث عفونت می شود. باکتری اشریشیا کولای (ای. کولای) عامل متداول است. باکتری های دیگر، مثل کلبسیلا پنومونیه، گونه های پروتئوس و استافیلوکوک نیز می توانند باعث عفونت کلیه شوند.

علائم کلیه درد چیست؟

معمولا، اولین علائم کلیه درد، تب بالا، لرز و درد در هر دو سمت نیمه تحتانی پشت است.

در برخی موارد، این عفونت باعث حالت تهوع و استفراغ می شود. علائم ادراری نیز شایع هستند، شامل:

تکرر ادرار یا نیاز فراوان به ادرار
نیاز فوری به ادرار
ادرار دردناک
وجود خون در ادرار

عوارض کلیه درد چیست؟

درمان مناسب کلیه درد می تواند از مشکلات جدی جلوگیری کند. در صورت عدم درمان، می تواند منجر به عفونت باکتریایی در جریان خون به نام سپسیس شود.

سپس این عفونت می تواند به سایر نقاط بدن گسترش پیدا کند و باعث عارضه های جدی و نیازمند به درمان فوری شود.

عدم درمان کلیه درد منجر به مشکلات تنفسی مانند انباشتگی مایع در ریه ها نیز می شود.

کلیه درد در طول بارداری ، یکی از دلایل اصلی زایمان پیش از موعد است که نوزاد را در خطر بالای عوارض جدی و حتی مرگ قرار می دهد.

نحوه تشخیص کلیه درد

یک تست ادرار می تواند به پزشک در تعیین اینکه آیا علائم، نتیجه ی عفونت کلیوی است، کمک کند.

وجود سلول های خونی و باکتری در ادرار، که تحت میکروسکوپ قابل مشاهده است، از نشانه های عفونت هستند.

پزشک می تواند با کشت باکتریایی ادرار، تشخیص نهایی را انجام دهد.

بیشتر بخوانید: نارسایی کلیه چیست؟ علائم ، تشخیص و درمان

نحوه درمان کلیه درد

به عنوان قاعده کلی، در صورت ابتلا به کلیه درد در طول بارداری، برای درمان بستری خواهید شد.

آنتی بیوتیک ها، احتمالا داروهای سفالوسپورین مثل سفازولین یا سفتریاکسون به صورت وریدی تزریق خواهد شد.

در صورت عدم بهبود علائم، ممکن است علت، مقاومت باکتری عامل عفونت به آنتی بیوتیک مصرفی باشد.

اگر پزشک احتمال دهد که آنتی بیوتیک قادر به کشتن باکتری نیست، یک آنتی بیوتیک بسیار قوی به نام جنتامایسین به برنامه درمانی افزوده می شود.

انسداد سیستم ادراری، یکی دیگر از دلایل اصلی عدم موفقیت درمان است. این امر، معمولا به خاطر سنگ کلیه یا فشردگی فیزیکی میزنای به علت رشد رحم در طول بارداری است.

انسداد سیستم ادراری، به بهترین وجه از طریق اشعه ایکس یا تست فراصوت کلیه ها تشخیص داده می شود.

با آغاز روند بهبود عارضه، احتمالا به بیمار اجازه داده خواهد شد که بیمارستان را ترک کند.

مصرف آنتی بیوتیک های خوراکی به مدت 7 تا 10 روز تجویز خواهد شد. پزشک، داروها را بر اساس اثرگذاری، سمیت و قیمت انتخاب خواهد کرد.

اغلب، داروهایی مثل تریمتوپریم-سولفامتوکسازول یا نیتروفورانتویین تجویز می شود.

وقوع دوباره عفونت در طول بارداری، غیر طبیعی نیست. مقرون به صرفه ترین راه برای کاهش خطر بازگشت، مصرف روزانه یک آنتی بیوتیک مثل سولفیسوکسازول یا نیتروتورانتویین مونوهیدرات ماکروکریستال است.

در صورت مصرف داروهای پیشگیری، لازم است ادرار نیز در هر بار مراجعه به پزشک از نظر وجود باکتری بررسی شود.

به علاوه، در صورت بازگشت علائم، حتما به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورت بازگشت علائم یا اثبات وجود باکتری یا گلبول های سفید توسط تست ادرار، ممکن است پزشک، کشت ادراری دیگری را برای بررسی لزوم درمان تجویز کند.