بالا بودن یا پایین بودن کراتینین در آزمایش خون
کراتینین نشانگر عملکرد کلیه است. در این مقاله درباره نحوه تولید و دفع کراتینین و همچنین درباره نشانه ها و علل بالا یا پایین بودن سطح کراتینین خون و اینکه چرا این ماده شاخص مهم بیماری ها یا کاهش عملکرد کلیه است صحبت خواهیم کرد.
به علاوه، به مباحث مرتبط با سطوح پایین کراتینین که کمتر در مورد آن ها بحث می شود نگاهی خواهیم انداخت.
کراتینین چیست؟
کراتینین محصول زائدی است که در نتیجه ساییدگی و پارگی طبیعی ماهیچه ها تولید می شود.
این ماده از کراتین یا پروتئینی که برای تولید انرژی و انقباضات عضلانی لازم است تشکیل می شود. مصرف گوشت پخته نیز از دیگر دلایلی است که باعث ورود کراتینین به بدن خواهد شد.
تولید کراتینین اساسا منعکس کننده توده بدون چربی بدن است و از آنجایی که این توده روز به روز کمی تغییر می کند، نرخ تولید کراتینین نیز تقریبا ثابت نیست.
زنان، کودکان و افراد مسن تر به دلیل داشتن توده عضلانی کمتر در مقایسه با مردان بزرگسال سطح کراتینین پایین تری دارند.
تقریبا تمام کراتینین خون پس از تصفیه به ادرار منتقل شده و توسط کلیه ها از بدن خارج می شود. زمانی که کلیه ها به درستی کار نکنند، کراتین در خون باقی مانده و انباشته می شود.
به همین دلیل است که خون معمولا نشانگر خوبی از عملکرد کلیه ها است. سطح کراتینین را می توان به صورت جداگانه یا به عنوان بخشی از پانل متابولیک پایه مورد آزمایش قرار داد.
بالا یا پایین بودن کراتینین در آزمایش خون نشانه چیست؟
آزمایش کراتینین برای اندازه گیری سطح ماده زائد موجود در خون و ادرار است.
کراتینین در نتیجه تجزیه طبیعی بافت های عضلانی تشکیل شده و از آنجایی که سرعت تولید آن نسبتا ثابت است، به عنوان یک نشانگر برای بررسی عملکرد کلیه ها استفاده می شود.
آزمایش کراتینین برای غربالگری و همچنین تشخیص و کنترل اختلالاتی از جمله بیماری مزمن کلیه و نارسایی حاد کلیه مورد استفاده قرار می گیرد.
از طریق این آزمایش می توان چگونگی تأثیر بیماری های دیگر مانند بیماری قلبی و کبدی بر کلیه ها را نیز بررسی کرد.
هدف از آزمایش کراتینین خون
آزمایش کراتینین در صورت مشکوک بودن به علائم بیمار معمولا برای تشخیص یا رد بیماری های کلیوی تجویز می شود.
این آزمایش همچنین برای بررسی آسیب دیدگی کلیه ها در نتیجه ابتلا به بیماری های دیگر (مانند نارسایی قلبی) یا درمان های پزشکی (مانند مصرف داروهای شیمی درمانی خاص) کاربرد دارد.
می توان از آزمایش کراتینین برای ارزیابی پاسخ بدن به درمان یا بررسی سالم بودن کلیه ها قبل از جراحی نیز استفاده کرد.
این آزمایش از آنجایی که سریع، آسان و نسبتا ارزان است و به اندازه یک معاینه معمولی برای تشخیص و نظارت بر بیماری کاربرد دارد، معمولا یکی از اولین آزمایشاتی است که پزشک برای ارزیابی عملکرد کلیه تجویز می کند.
نحوه انجام آزمایش کراتینین خون
بدن در طول عملکرد روزانه به طور مداوم کراتینین تولید می کند. کراتینین محصول جانبی فرآیند تبدیل ماده ای به نام کراتین به انرژی است. کراتین عمدتا در ماهیچه ها وجود دارد.
کراتینین زمانی که کلیه ها به طور طبیعی کار کنند، از طریق ادرار از بدن خارج می شود و اگر کلیه ها دچار اختلال شوند، کراتینین به طور موثر دفع نشده و در جریان خون تجمع می کند.
دو آزمایش مختلف برای تعیین سطح کراتینین موجود در ادرار و خون تجویز می شود:
- کراتینین سرم : که نوعی آزمایش خون است و مقدار کراتینین موجود در جریان خون را نشان می دهد. از آنجایی که میزان تولید و دفع این ماده نسبتا ثابت است، سطح کراتینین بالاتر از محدوده مورد انتظار نشانه دهنده نارسایی کلیوی خواهد بود.
- کلیرانس کراتینین : که نوعی آزمایش ادرار است، کراتینین سرم را با مقدار کراتینین دفع شده از طریق ادرار در مدت 24 ساعت مقایسه می کند.
با در نظر گرفتن سن، جنسیت، نژاد، قد و وزن بیمار، یک الگوریتم برای تعیین میزان عملکرد فیلترهای کلیه تعیین شده و سپس از نتایج آزمایش کراتینین سرم برای محاسبه میزان تخمینی فیلتراسیون گلومرولی می شود.
میزان تخمینی فیلتراسیون گلومرولی نشان می دهد که در دقیقه چه مقدار خون از گلومرول ها (فیلترهای کلیه) عبور می کند، و مقادیر پایین میزان تخمینی فیلتراسیون گلومرولی نشان دهنده اختلال احتمالی عملکرد کلیه است.
سطح کراتینین سرم با توده عضلانی در ارتباط است، در نتیجه سطح کراتینین سرم در افرادی که عضلات بیشتری دارند بالاتر خواهد بود.
به طور مشابه، فعالیت بدنی شدید بر میزان کراتینین سرم و کلیرانس کراتینین تأثیر می گذارد، زیرا ورزش باعث تبدیل کراتین به انرژی می شود.
بیماری هایی که به کمک سطح کراتینین تشخیص داده می شوند
آزمایش کراتینین به تشخیص اختلالات کلیوی متعدد که به طور کلی به عنوان بیماری مزمن یا آسیب حاد کلیوی توصیف می شوند کمک می کند. بیماری مزمن کلیه به معنای اختلال عملکرد پیشرونده و غیر قابل درمان کلیه است.
این بیماری معمولا در نتیجه سه مشکل دیابت، فشار خون بالا و گلومرولونفریت ایجاد می شود، اما بیماری لوپوس، بیماری کلیه پلی کیستیک و عفونت های مکرر کلیه و غیره نیز در ابتلا به این بیماری نقش دارند.
بیماری مزمن کلیه در برخی موارد منجر به بیماری کلیوی مرحله نهایی می شود و برای جلوگیری از مرگ بیمار لازم است دیالیز یا پیوند کلیه انجام شود.
آسیب حاد کلیه به مشکلاتی گفته می شود که به کلیه ها آسیب برسانند و منجر به اختلال شوند. برخلاف بیماری مزمن کلیه، آسیب حاد کلیه گاهی اوقات قابل درمان است.
آسیب های حاد کلیه مربوط به اختلالات قبل از کلیه (پری رنال)، داخل کلیه (رنال) یا پس از کلیه (پست رنال) هستند. از جمله این آسیب ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- کم آبی بدن، حمله قلبی، اختلال در عملکرد اندام ها، سپسیس، از دست دادن قابل توجه خون یا استفاده بیش از حد از داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی از جمله آسیب های پری رنال هستند.
- سرطان کلیه، ترومای کلیه، عفونت، واکنش آلرژیک دارویی یا واسکولیت آسیب های رنال در نظر گرفته می شوند.
- آسیب پست رنال شامل سنگ کلیه، انسداد حالب (لوله های تخلیه کننده کلیه ها)، احتباس ادرار، سرطان اورولوژیک (مانند سرطان مثانه یا پروستات) یا هر نوع بیماری دیگری است که حالب را از بیرون تحت فشار قرار می دهد.
آسیب حاد کلیه در برخی موارد منجر به نارسایی حاد کلیه می شود که پس از رفع آسیب یا اختلال زمینه ای قابل درمان است.
داروهایی که قبل از آزمایش باید از مصرف آن ها اجتناب کرد
به طور کلی برای آزمایش خون کراتینین سرم نیازی به قطع مصرف داروها نیست، اما گاهی توصیه می شود این کار را برای نمونه ادرار 24 ساعته انجام دهید.
دلیل قطع مصرف داروها این است که هدف از آزمایش ادرار دریافت اطلاعات دقیق از عملکرد کلیه ها بدون موادی است که بر فیلتراسیون تأثیر می گذارند.
به این ترتیب، لازم است به توصیه های پزشک درباره داروهای نسخه ای، بدون نسخه، خوراکی، سنتی یا تفریحی که مصرف می کنید توجه داشته باشید. برخی از داروهای مشکل ساز شامل موارد زیر هستند:
- آنتی اسیدها مانند تاگامت (سایمتیدین)
- آنتی بیوتیک هایی مانند باکتریم (تری متوپریم-سولفامتوکسازول)
- داروهای ضد تشنج مانند فنورون (فناسمید)
- کلسیتریول (ویتامین D فعال بیولوژیکی)
- کورتیکواستروئیدها
- سالیسیلات ها، از جمله آسپرین
در نتیجه هرگز بدون صحبت با پزشک، مصرف هیچ دارویی را قطع نکنید.
تفسیر آزمایش کراتینین
آزمایش کراتینین نتایج دقیقی از عملکرد کلیه ها ارائه داده و این نتایج بر اساس یک محدوده مرجع عددی طبقه بندی می شوند.
هر مقداری بیشتر از محدوده مرجع به طور غیرعادی بالا در نظر گرفته می شود (معمولا در گزارش با حرف “H” نشان داده می شود).
به طور مشابه، هر مقداری کمتر از محدوده مرجع به طور غیرعادی پایین در نظر گرفته می شود (با حرف “L” نشان داده می شود).
محدوده طبیعی کراتینین سرم به صورت زیر است:
- 0.5 تا 1.1 میلی گرم در دسی لیتر در زنان
- 0.6 تا 1.3 میلی گرم در دسی لیتر در مردان
- 0.5 تا 1.0 میلی گرم در دسی لیتر در کودکان 3 تا 18 سال
- 0.3 تا 0.7 میلی گرم در دسی لیتر در کودکان زیر 3 سال
محدوده طبیعی کلیرانس کراتینین در نتایج آزمایش برابر با مقادیر زیر است:
- 87 تا 107 میلی لیتر در دقیقه برای زنان
- 107 تا 139 میلی لیتر در دقیقه برای مردان
مشخص کردن محدوده کلیرانس کراتینین در کودکان ساده نیست. این مقدار متکی به یکی از چندین الگوریتم مختلف است که کلیرانس کراتینین را بر اساس سن، وزن، قد و کراتینین سرم محاسبه می کند.
به عنوان مقدار پایه، انتظار می رود نوزادان تازه متولد شده کلیرانس کراتینین 40 تا 64 میلی لیتر در دقیقه داشته باشند.
محدوده مقادیر نرمال در آزمایشگاه های مختلف کمی متفاوت است. برخی از آزمایشگاه ها از الگوریتم های مختلف استفاده کرده یا نمونه های متفاوتی را مورد آزمایش قرار می دهند.
به این ترتیب، برای نظارت دقیق بر عملکرد کلیه و مقایسه نتایج باید به یک آزمایشگاه مراجعه کنید.
پیگیری
شاید برای تعیین علت زمینه ای نتایج غیرطبیعی، آزمایشات دیگری لازم باشد.
بیشتر تمرکز بر کلیه ها است، اما در برخی موارد مشکل مربوط به یک اندام کاملا متفاوت است که به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر عملکرد کلیه تأثیر می گذارد.
در نهایت، اندامی که دچار مشکل شده است به عنوان بخشی از یک سیستم مرتبط تا حدی بر سایر اندام ها نیز تأثیر می گذارد. در صورت بالا بودن سطح کراتینین خون، احتمال ابتلا به بیماری های زیر وجود دارد:
- بیماری کلیوی مزمن یا حاد
- نارسایی احتقانی قلب
- دیابت
- پرکاری تیروئید (تیروئید پرکار)
- انسداد مجاری ادراری
- دیستروفی عضلانی
- بیماری های عضلانی
- کم آبی بدن
- شوک
در مقابل، اگر سطح کراتینین پایین باشد، احتمالا به بیماری های زیر مبتلا هستید:
- بیماری شدید کبدی
- سوء تغذیه پروتئینی
- تحلیل عضلانی
شاخص عملکرد کلیه
کلیه ها اندام هایی هستند که خون را تصفیه کرده و مواد سمی و آب اضافی را از بین می برند. در نتیجه خون تمیز شده و محیط داخلی بدن پایدار نگه داشته می شود (هموستازی).
کراتینین مانند سایر مولکول های زائد وارد کلیه ها شده و در بخش های تخصصی (گلومرول ها) فیلتر و سپس از طریق ادرار دفع می شود.
زمانی که کلیه ها به درستی کار نمی کنند، کراتینین کمتری فیلتر می شود و سطح کراتینین خون افزایش می یابد.
عملکرد کلیه را می توان با اندازه گیری کلیرانس کراتینین (دشوار) یا سطح کراتینین خون (آسان تر و مقرون به صرفه تر) تخمین زد.
کلیرانس کراتینین
آسان ترین روش برای اندازه گیری کلیرانس کراتینین جمع آوری نمونه ادرار 24 ساعته و نمونه خون است.
فرمولی که از سطوح کراتینین، سن، وزن و جنسیت استفاده می کند نیز روش دیگری است که برای محاسبه کلیرانس کراتینین استفاده می شود.
مقدار کلیرانس کراتینین در هر کدام از روش های استفاده شده، میزان خون خارج شده از کلیه ها و عملکرد کلیه ها را نشان می دهد.
کلیرانس کراتینین یکی از مستقیم ترین و کم هزینه ترین روش ها برای تخمین عملکرد کلیه است، اما این آزمایش چندین معایب دارد:
- نیاز به جمع آوری مداوم نمونه ها به مدت 24 ساعت
- محاسبات اشتباه در صورت نمونه گیری نادرست
- متغیر بودن نتایج بسته به محل نمونه گیری
- متفاوت بودن نتایج بسته به روز نمونه گیری
سطح کراتینین خون
اندازه گیری کراتینین خون در مقایسه با کلیرانس کراتینین آسان تر است. اما اگرچه بالا بودن کراتینین در خون معمولا باعث تضعیف عملکرد کلیه ها می شود، عوامل دیگری نیز در افزایش یا کاهش سطح کراتینین نقش دارند.
به همین دلیل است که پزشک این آزمایش را با در نظر گرفتن سابقه پزشکی، علائم و نتایج سایر آزمایشات تفسیر می کند.
برای چندین دهه، نرخ تخمینی فیلتراسیون گلومرولی معمولا بر اساس سطح کراتینین محاسبه شده است. نرخ تخمینی فیلتراسیون گلومرولی در مقایسه با کراتینین خون ارزیابی دقیق تری از عملکرد کلیه ها ارائه می دهد.
میزان نرمال بودن کراتینین خون
سطح کراتینین با توده عضلانی افزایش می یابد. عوامل دیگری مانند سن، جنسیت، قومیت، رژیم غذایی و غیره نیز بر تولید این ماده تأثیر می گذارند.
محدوده طبیعی کراتینین خون در حدود موارد زیر است:
- مردان : 0.6 تا 1.2 میلی گرم در دسی لیتر یا 53 تا 106 میکرومول در لیتر
- زنان : 0.5 تا 1.1 میلی گرم در دسی لیتر یا 44 تا 97 میکرومول در لیتر
سطوح کراتینین در آزمایشگاه ها به دلیل تفاوت در تجهیزات، تکنیک ها و مواد شیمیایی مورد استفاده کمی متغیر خواهد بود. نتیجه طبیعی به این معنا نیست که بیماری کلیوی وجود ندارد.
پزشک نتایج را با بررسی سوابق پزشکی و نتایج آزمایشات دیگر، مانند میزان تخمینی فیلتراسیون گلومرولی، نیتروژن اوره خون، فسفات، کلسیم، سدیم، پتاسیم و گلوکز تفسیر می کند.
بیشتر بخوانید : آزمایش تشخیص عملکرد کلیه و سلامت آن
بالا بودن کراتینین خون
کلیه ها به دلایل مختلف دچار اختلال شده و در فیلتر کردن مواد زائد و سموم دچار مشکل می شوند. در نتیجه سطح کراتینین در خون افزایش می یابد. با این حال، چندین عامل دیگر نیز در افزایش سطح کراتینین نقش دارند.
سطح بالای کراتینین به خودی خود باعث ایجاد علائم نمی شود و حتی اگر این میزان بالاتر از حد نرمال باشد، احتمالا متوجه تغییر نخواهید شد.
با این حال، کراتینین بالا معمولا ناشی از یک بیماری زمینه ای مانند بیماری کلیوی، دیابت، فشار خون بالا یا کم کاری تیروئید است که بر عملکرد کلیه تأثیر می گذارند.
در این موارد، علائم بیماری یا اختلال زمینه ای را تجربه خواهید کرد و برای درمان هر گونه مشکل باید به پزشک مراجعه کنید.
علل بالا بودن کراتینین
علل ذکر شده در زیر معمولا با کراتینین بالا مرتبط هستند. برای تشخیص دقیق با پزشک یا متخصص همکاری کنید. پزشک این آزمایش را با در نظر گرفتن سوابق پزشکی و جواب سایر آزمایشات تفسیر می کند.
مقادیر کمی بالاتر از حد نرمال اهمیت زیادی ندارند، زیرا جواب این آزمایش معمولا در روزهای متفاوت و از فردی به فرد دیگر متغیر است.
1. بیماری کلیه
کراتینین معمولا برای اندازه گیری عملکرد کلیه بررسی می شود. بالا بودن کراتینین خون ابتلا به بیماری کلیوی یا اختلال در عملکرد کلیه ها را نشان می دهد.
دیابت نیز باعث آسیب دیدگی رگ های خونی کلیه ها می شود که به نوبه خود توانایی کلیه ها در تصفیه مواد زائد خون از جمله کراتینین را کاهش می دهد.
2. رژیم غذایی سرشار از پروتئین
بر اساس نتیجه مطالعات مختلف، یک رژیم غذایی غنی از پروتئین سطح کراتینین خون را در افراد سالم و همچنین در مبتلایان به نارسایی کلیه افزایش می دهد.
به علاوه، خوردن گوشت پخته درست قبل از آزمایش باعث افزایش سطح کراتینین می شود. این اتفاق به این دلیل رخ می دهد که عمل پخت، کراتین موجود در گوشت (که ماهیچه است) را به کراتینین تبدیل می کند.
3. ورزش
ورزش در کوتاه مدت به دلیل آسیب عضلانی و یا در طولانی مدت به دلیل افزایش توده عضلانی، سطح کراتینین را بالا می برد.
مطالعات بر روی افراد سالم نشان می دهند ارتباط مستقیمی بین توده عضلانی و سطح کراتینین خون وجود دارد. این ارتباط هم در مردان و هم زنان بالغ مشاهده شده است.
4. مکمل های کراتین
مصرف مکمل کراتین سطح این ماده را در خون افزایش می دهد.
5. کم کاری تیروئید
کم کاری تیروئید عملکرد کلیه و جریان خون به کلیه ها را کاهش داده و منجر به افزایش سطح کراتینین می شود.
سطح کراتینین پس از دوره های کوتاه کم کاری تیروئید سریعا با جایگزینی هورمون تیروئید عادی می شود، اما سطح کراتینین پس از دوره های طولانی کم کاری تیروئید شدید آهسته تر به میزان عادی بازمی گردد.
6. انسداد مجاری ادراری
مسدود شدن مجاری ادراری منجر به آسیب دیدگی کلیه ها و در نتیجه افزایش کراتینین خون می شود.
7. نارسایی قلبی
یک رابطه دو طرفه بین بیماری کلیوی و بیماری قلبی وجود دارد و هر کدام خطر ابتلا به دیگری را افزایش می دهند. در نارسایی قلبی، جریان خون به کلیه ها و فیلتراسیون کراتینین کاهش یافته و سطح کراتینین در خون بالاتر می رود.
8. مصرف برخی داروها
لطفا داروهای مصرفی خود را با پزشک در میان بگذارید. نتایج آزمایشات با در نظر گرفتن داروها و سایر عوامل مرتبط ارزیابی شده تا تعیین شود آیا نتیجه خارج از محدوده مرجع معنی دارد یا خیر.
اگر متوجه عوارض جانبی دارو مانند خستگی، خشکی یا خارش پوست، خون در ادرار یا هرگونه علائم غیرعادی دیگری شدید، با پزشک یا داروساز تماس بگیرید.
با در نظر گرفتن این موضوع، داروهای زیر احتمالا سطح کراتینین را در برخی افراد افزایش می دهند:
- آنتی بیوتیک ها مانند آمینوگلیکوزید، سفالوسپورین، آمفوتریسین B، تری متوپریم یا سولفامتوکسازول (باکتریم، کوتریم، سپترا) و سفوکسیتین (مفوکسین)
- آنتی هیستامین هایی که تولید اسید معده را کاهش می دهند، مانند سایمتیدین، فاموتیدین (پپسید) و رانیتیدین
- داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی از جمله آسپرین، ایبوپروفن، ایندومتاسین و ناپروکسن
- نوعی سرکوب کننده سیستم ایمنی به نام سیکلوسپورین
- داروهای ضد تشنج از جمله فناسمید (فنورون)
- استامینوفن (تیلنول، پانادول، پاراستامول)
درمان بالا بودن کراتینین خون
برای اطلاع از عواملی که باعث بالا رفتن کراتینین می شوند و همچنین درمان هرگونه بیماری زمینه ای با پزشک همکاری کنید.
در صورت ابتلا به بیماری کلیوی، پزشک برای مدیریت علائم دارو تجویز می کند. برخی از داروهای مورد استفاده در بیماران کلیوی شامل قرص های آب (ادرار آور)، داروهای کاهش فشار خون بالا، اریتروپویتین و غیره هستند.
دیالیز یک درمان رایج برای بیماران است و تنها برای افرادی که کلیه آن ها مواد زائد را به طور موثر دفع نمی کند توصیه می شود.
اگر به بیماری کلیوی مبتلا باشید، احتمالا لازم است مصرف پروتئین را محدود کنید. پروتئین بیشتر در رژیم غذایی عملکرد کلیه را تشدید کرده و این اندام ها باید سخت تر کار کنند.
به طور مشابه، اگر کلیه ها به درستی کار نکنند، فسفر و پتاسیم خون افزایش می یابد، در این صورت لازم است مصرف این مواد را کاهش دهید. درباره یک رژیم غذایی مناسب برای محافظت از کلیه ها با پزشک صحبت کنید.
در نهایت، اگر آسیب کلیه نگران کننده است باید برای جلوگیری از آسیب دیدگی بیشتر کلیه، فشار خون را نظارت و مدیریت کرد.
در مورد استراتژی های اضافی ذکر شده در زیر با پزشک صحبت کنید. هیچ یک از این موارد هرگز نباید جایگزین توصیه یا تجویز پزشک شوند!
- هیدراتاسیون : بالا بودن کراتینین در خون یکی از نتایج کم آبی بدن است. مهم است که روزانه با نوشیدن حدود دو لیتر آب هیدراته بمانید.
- کاهش وزن : مطالعه ای بر روی 154 مرد چاق یا دارای اضافه وزن نشان داده است که کاهش وزن سلامت کلیه ها را بهبود بخشیده و سطح کراتینین را کاهش می دهد.
- فیبر : یک رژیم غذایی غنی از فیبر سلامت کلیه ها را بهبود بخشیده و سطح کراتینین خون را کاهش می دهد. میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و حبوبات منابع فیبر مناسبی هستند.
بیشتر بخوانید : علائم بیماری کلیه که باید جدی بگیرید
کراتینین خون پایین
سطح پایین کراتینین خون همیشه نگران کننده نیست و گاهی نشان دهنده یک رژیم غذایی کم پروتئین است. پزشک نتایج را با در نظر گرفتن سوابق پزشکی، علائم و جواب سایر آزمایشات تفسیر می کند.
دلایل کم بودن کراتینین
عللی که در ادامه ذکر شده اند معمولا با کراتینین پایین خون مرتبط هستند. برای تشخیص دقیق مشکل لازم است به پزشک یا متخصص مراجعه کنید.
- سوء تغذیه یا کمبود پروتئین : سوء تغذیه و به ویژه کمبود پروتئین، توده عضلانی و در نتیجه سطح کراتینین خون را کاهش می دهد.
- کاهش وزن شدید : کاهش وزن شدید تاثیری مشابه سوء تغذیه دارد. از دست دادن توده عضلانی به این معناست که کراتینین کمتری از ماهیچه ها آزاد و وارد خون می شود.
- قطع عضو : پایین بودن سطح کراتینین در افرادی که قطع عضو داشته اند به دلیل کاهش توده عضلانی طبیعی است.
- اعتیاد به الکل : چندین مطالعه نشان داده است که بین نوشیدن و اعتیاد به الکل و سطوح پایین کراتینین ارتباطی وجود دارد.
- بیماری کبد : سطح کراتینین خون در افراد مبتلا به بیماری های کبدی به دلیل کاهش تولید کراتین در کبد پایین است. کراتین برای ساخت کراتینین در عضلات مورد نیاز است. تغییر عملکرد کلیه و تحلیل عضلانی به دلیل بیماری نیز در کاهش کراتینین نقش دارد.
- بارداری : سطح کراتینین معمولا در دوران بارداری پایین تر است.
- پرکاری تیروئید : پرکاری تیروئید باعث افزایش جریان خون در کلیه ها شده و در نتیجه سطح کراتینین خون را کاهش می دهد.
- تحلیل عضلانی : تحلیل عضلانی در بیماران یا در دوران پیری معمولا با سطوح پایین کراتینین مرتبط است. معمولا بخش زیادی از توده عضلانی در بیمارانی که یک هفته در بیمارستان بستری شده اند از بین می رود و در نتیجه سطح کراتینین خون کاهش می یابد.
سطح کراتینین در مبتلایان به بیماری های کلیوی (که سطح کراتینین را افزایش می دهند)، گاهی به طور کاذب در محدوده طبیعی نشان داده می شود.
بنابراین، تحلیل عضلانی عاملی است که در تشخیص صحیح نارسایی کلیه اختلال ایجاد می کند.
درمان پایین بودن کراتینین خون
مهمترین چیز این است که برای اطلاع از عوامل کاهش دهنده کراتینین و درمان هرگونه بیماری زمینه ای با پزشک همکاری کنید.
تغییرات سبک زندگی آورده شده را با پزشک در میان بگذارید. هیچ یک از این استراتژی ها هرگز نباید جایگزین توصیه یا تجویز پزشک شوند!
- پروتئین : در صورت نیاز رژیم غذایی خود را تغییر دهید! مطمئن شوید که تغذیه مناسب و رژیم غذایی غنی از پروتئین دارید. اگر نمی توانید پروتئین کافی را از طریق رژیم غذایی دریافت کنید، با پزشک درباره مصرف مکمل پروتئین صحبت کنید.
- ورزش : اگر غیر فعال هستید، می توانید با فعالیت بدنی عضلات و سطح کراتینین را افزایش دهید.
سخن نهایی
آزمایش کراتینین روش ارزشمندی برای ارزیابی عملکرد کلیه و بررسی بسیاری از علل احتمالی نارسایی کلیوی است. این آزمایش آسان و کم تهاجمی است و در صورت اجرای صحیح بسیار دقیق خواهد بود.
از آنجایی که علائم نارسایی کلیوی معمولا عمومی و غیراختصاصی هستند، اگر برخی یا همه علائم زیر را تجربه کردید، از یک پزشک در مورد پانل متابولیک پایه سوال بپرسید:
- خستگی
- احساس سرمای همیشگی
- خارش مداوم و غیر قابل توضیح
- طعم فلزی در دهان
- تنفس با بوی آمونیاک
- تورم دست ها، مچ پا یا پاها
- پف کردن صورت
- تکرر ادرار شبانه
- احساس نیاز به ادرار کردن حتی اگر ادرار نداشته باشید
- ادرار کف آلود، قهوه ای، قرمز یا بنفش
بررسی های بیشتر با توجه به علائم بیمار و سایر سرنخ های تشخیصی انجام می شود.
برای دریافت مشاوره و کسب اطلاعات بیشتر در مورد آزمایش کراتینین خون و ادرار می توانید به کلینیک الهام واقع در شهرک غرب در تهران مراجعه کنید.
برای دریافت مشاوره و یا نوبت حضوری برای درمان زائده های پوستی، با شماره تلفن های : ۰۲۱۸۸۰۷۳۱۳۶ و یا از طریق تماس تلفنی و یا واتساپ با شماره ۰۹۳۳۷۸۳۶۸۲۰ در تماس باشید.
سایر شماره تماس های کلینک : 02188591523 و 02188591358
آدرس ما را در صفحه تماس با ما مشاهده کنید.
