معرفی قرص ها و داروهای اختلال نعوظ و افزایش فشار خون
فشار خون بالا به تنهایی سبب اختلال نعوظ می شود. برخی داروهای مخصوص فشار خون بالا هم اختلال نعوظ ایجاد می کنند. تعداد دیگری از داروهای فشار خون اختلال نعوظ را بهبود می بخشند. در این مقاله قصد داریم ارتباط بین فشار خون بالا و اختلال نعوظ را بررسی کنیم. همچنین می خواهیم درباره داروهایی که اختلال نعوظ را شدید تر می کنند توضیح دهیم.
فشار خون بالا علت اصلی اختلال نعوظ است. فشار خون بالا فرد را در خطر مشکل اختلال نعوظ قرار می دهد. در واقع افراد دارای فشار خون بالا، دو برابر بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به اختلال نعوظ و عدم جریان کافی خون در اندام های تناسلی قرار دارند.
تخمین زده شده که یک سوم از تمامی مردان دارای فشار خون بالا اختلال نعوظ را تجربه می کنند.
فشار خون مزمن، روی اندام ها و بافت های بدن فشار وارد کرده و جریان خون را کاهش می دهد. در این صورت توانایی حفظ نعوظ کاهش می یابد.
آناتومی نعوظ
در زمان برانگیختگی جنسی، عصب ها مواد شیمیایی ای که جریان خون در آلت تناسلی را افزایش می دهند آزاد می کنند.
خون در دو کانال مخصوص نعوظ در آلت تناسلی جریان می یابد. این دو کانال از بافت عضلانی اسفنجی به نام کورپوس کاورنوزوم ساخته شده اند.
در زمان نعوظ، کورپوس کاورنوزوم با خون پر شده و آلت تناسلی را سفت می کند. بعد از ارگاسم، عضلات آلت تناسلی ریلکس شده و خون به سیستم جریان خون باز می گردد.
در نتیجه نعوظ کاهش یافته و آلت تناسلی نرم و مثل قبل از نعوظ می شود. فشار خون بالا رگ های خونی را از بین برده و جریان خون را در درون بدن کاهش می دهد از جمله در آلت تناسلی.
رگ های خونی باریک و سفت، جریان خون را در آلت تناسلی و قبل از دخول مشکل می سازند. اختلال نعوظ یکی از علائم اولیه رگ های خونی آسیب دیده است.
وقتی جریان خون طبیعی باشد نعوظ هم طبیعی خواهد بود. این پروسه وقتی سخت می شود که فشار خون بالا باشد.
کاهش جریان و افزایش فشار خون در ناحیه لگن، ایجاد و حفظ نعوظ را به یک چالش جدی تبدیل می کند. این تغییر در عملکرد جنسی گاهی اوقات علامت هشداری مبنی بر مشکلی بزرگ تر است.
اگر دچار فشار خون بالا شدید و بیماری دیگری ندارید، استفاده از داروهای تقویت نعوظ بلامانع است.
اما اگر بیماری هایی مثل مشکل قلبی عروقی و بیماری های مجاری ادراری دارید داروهای اختلال نعوظ توصیه نمی شوند.
داروهایی جهت بهبود اختلال نعوظ
برخی داروهای خاص تجویزی تاثیرات مفید زیادی روی عملکرد نعوظ نسبت به سایر داروها دارند. داروهایی که در زیر اشاره می کنیم مفید هستند:
مهار کنندگان آنزیم مبدل آنژیو تانسین (ACE) و اختلال نعوظ
آنزیم مبدل آنژیوتانسین، دسته ای از داروها هستند که فشار خون را با ریلکس کردن رگ ها و شریان ها کم می کنند.
مهار کنندگان ACE با انسداد آنزیم های مبدل آنژیوتانسین که آنژیوتانسیون Ⅰ را به آنژیوتانسیون Ⅱ تبدیل می کند کار می کنند.
آنژیوتانسین Ⅱ یک هورمون قوی است که عضلات ضعیف اطراف رگ های خونی را منقبض کرده و منجر به باریک کردن عضلات خونی و افزایش فشار خون می شود.
انسداد این تأثیر، منجر به رها سازی رگ های خونی و کاهش فشار خون می شود. همچنین به افزایش جریان خون به اندام هایی خاص از بدن مثل آلت تناسلی کمک می کند.
مهارکننده های ACE بار اضافی را از روی قلب برمی دارند که همین امر ثبات و عملکرد جنسی را افزایش خواهد داد.
از مهار کنندگان رایج ACE برای فشار خون بالا می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- آنلاپریل
- لیزینوپریل
- پریندوپریل
- رامیپریل
- کاپتوپریل
- بنازپریل
احتمال اینکه مهارکننده ای مثل لیزینوپریل منجر به اختلال نعوظ شود کم است چون این دارو جریان خون را افزایش می دهد.
در تحقیقی مشخص شد کمتر از ۳ درصد از مردانی که ایزینوپریل مصرف می کنند از اختلال نعوظ به عنوان عارضه این دارو شکایت کردند.
وازودیلاتورها و اختلال نعوظ
وازودیلاتورهای شریانی، رگ های خونی را ریلکس کرده و جریان خون را بهبود می بخشند.
همین امر به کاهش فشار خون کمک می کند. برخی وازودیلاتورهای رایج عبارتند از:
- بنازپریل (لوتنسین)
- کاپتوپریل (کاپوتن)
- آنالاپریل (وازوتک، اپاند)
- فوزینوپریل (مونوپریل)
- لیزینوپریل (پرینیویل، زستریل)
- مواکسیپریل (یونیواسک)
- پریندوپریل (آکئون)
- کیناپریل (اکوپریل)
- رامی پریل (آلتاک)
- تراندولاپریل (ماویک)
چون این داروها با تحریک جریان خون کار می کنند، ممکن است مزایایی برای رفع اختلال نعوظ داشته باشند.
همچنین وازودیلاتورهایی مثل آلپروستادیل که مخصوص رفع اختلال نعوظ هستند هم مفید خواهند بود. این داروها مستقیم به آلت تناسلی یا میزراه تزریق می شوند تا جریان خون در این ناحیه تحریک شود.
ده دقیقه بعد از تزریق، نعوظ را تجربه خواهید کرد. آلپروستادیل به عنوان شیاف یورترال هم در دسترس است.
بیشتر بخوانید : درمان اختلال نعوظ + توضیحات کامل
مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین Ⅱ (ARBs) و اختلال نعوظ
تحقیقات نشان داده اند مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین (AEBs) نه تنها هیچ تاثیر منفی ای نداشته بلکه روی اختلال نعوظ تاثیر مثبت هم دارند.
ARBs ها گروهی از داروها هستند که برای درمان فشار خون بالا و نارسایی قلبی استفاده می شوند.
این داروها با انسداد عملکرد ماده ای شیمیایی (آنژیوتانسین) که رگ های خونی را باریک می کند کار می کنند.
در نتیجه رگ های خونی عریض تر شده و جریان خون افزایش می یابد و فشار خون کم می شود.
برخی ARBs های رایج برای فشار خون بالا عبارتند از:
- اداربی (ازیلسارتان)
- آتاکاند (کاندسارتان)
- آواپرو (ایربسارتان)
- کوزار (دیوسارتان)
- بنیکار (اولمسارتان)
- میکاردیس (تلمیسارتان)
- دیووان (والسارتان)
مسدود کنندگان آلفا و اختلال نعوظ
مسدود کنندگان آلفا گونه ای از داروها هستند که جلوی تاثیر هورمون آدرنالین و نورآدرنالین را در رگ های خونی می گیرند.
آدرنالین و نورآدرنالین سبب باریک تر شدن رگ های خونی شده و بنابراین خون فضای کمتری برای جریان پیدا می کند.
مسدود کنندگان آلفا به رگ های خونی اجازه می دهند ریلکس کرده و عریض شوند. بنابراین خون بهتر در این رگ ها جریان می یابد.
این تأثیر به تسهیل جریان خون در آلت تناسلی کمک می کند. آدرنالین و نورآدرنالین هم واسطه های مهمی در عملکرد جنسی و ایجاد نعوظ بوده و بنابراین هرگونه کاهش در تاثیر آنها ریسک اختلال نعوظ را افزایش می دهد.
مثلا مسدود کننده های آلفا مثل هیترین (ترازوسین) و کاردورا (دوکساسوزین) در نگهداری نعوظ و انزال مشکل ایجاد می کنند.
در کل مسدود کننده های آلفا به ندرت اختلال نعوظ به وجود می آورند.
مسدودکننده های آلفا معمولا اولین گزینه درمانی برای فشار خون بالا نیستند اما برخی مسدود کننده های رایج آلفا که برای فشار خون بالا استفاده می شوند عبارتند از:
- کاردورا (دوکساسزین)
- مینی پرس (پرازوسین)
- باراتول (اندورامین)
- هایترین (ترازوسین)
مسدود کننده های آلفا نباید همراه با بازدارنده های PED5 (فسفودی استراس نوع۵( مثل ویاگرا و ضد افسردگی ها استفاده شوند چون افت ناگهانی فشار خون را در پی دارند.
بیشتر بخوانید : رابطه کاهش وزن و درمان اختلال نعوظ
داروهای فشار خون که احتمالا اختلال نعوظ را افزایش می دهند
یکی از دلایل افزایش خطر اختلال نعوظ با افزایش سن، این است که افراد مسن بیشتر تحت دارو درمانی بوده و اختلال نعوظ هم اغلب از عوارض بسیاری از داروها است.
در واقع تخمین زده شده که ۲۵ درصد از تمامی اختلال نعوظ ها توسط دارو ایجاد می شوند. دسته های دارویی که در زیر اشاره می کنیم اختلال نعوظ را افزایش می دهند.
اگر نگرانی هایی درباره داروهای مصرفی خود دارید با پزشک درباره سایر گزینه های در دسترس صحبت کنید.
هرگز نباید داروهای فشارخون را بدون نظارت پزشک شروع یا قطع کنید.
دیورتیک ها و اختلال نعوظ
دیورتیک ها یا همان قرص های ادرار آور، ادرار را به منظور خروج آب و نمک اضافی از خون افزایش می دهند.
این امر به کاهش میزان خونی که قلب پمپاژ می کند و کم کردن فشار خون کمک می کند.
علت تاثیر دیورتیک ها روی اختلال نعوظ مشخص نیست اما برخی تحقیقات نشان داده اند که دیورتیک ها باعث افزایش موارد اختلال نعوظ می شوند.
دیورتیک های رایج عبارتند از:
- بومکس (بومتانیده)
- هیگروتون (کلرتالیدون)
- دیوریل (کلروتیازید)
- ادکرین (اداکرینات)
- لاسیکس (فروزمید)
- اسیدریکس، هیدرودیوریل، میکروزید (هیدروکلروتیازید HCTZ)
- لوزول (اینداپامید)
- اندورون (متیکلوتیازید)
- میکروز، زاروکسولین (متولازون)
- دمادکس (تورسمید)
بیشتر بخوانید : رعایت 6 قانون برای درمان اختلال نعوظ
مسدود کننده های بتا و اختلال نعوظ
مسدود کنندگان بتا با از بین بردن تاثیر آدرنالین روی بافت ها کار می کنند. برخی تحقیقات نشان داده اند که مسدود کنندگان بتا جریان خون را در آلت تناسلی کاهش داده و نعوظ را دشوار می سازند.
از طرف دیگر، برخی مطالعات حاکی از آن هستند که استفاده از مسدود کننده بتا به نام بیستولیک برای رفع اختلال نعوظ مفید است.
برخی مسدود کننده های رایج بتا که تاثیر منفی روی عملکرد آلت تناسلی دارند عبارتند از:
- کورگ (کارودیلول)
- لوپرسور، توپرول XL (متوپرولول)
- تنورمین (اتنولول)
- ایندرال LA (پروپرانول)
مسدود کنندگان کانال کلسیم (CCBs) و اختلال نعوظ
مسدود کنندگان کانال کلسیم، فشار خون بالا را با مسدود سازی ورود کلسیم به سلول های قلب و شریان ها درمان می کنند.
این عمل رگ های خونی را ریلکس کرده و جریان خون را بهبود می بخشد.
اخیرا، تحلیل های آزمایشگاهی نشان داد با بررسی ۵ کارآزمایی اپیدمیولوژیک در ارزیابی تاثیر داروهای قلبی عروقی بر عملکرد نعوظ، مسدود کننده های کانال کلسیم هیچ تاثیر مرتبط یا مثبتی روی عملکرد نعوظ ندارند.
در حالی که این یافته کمی ضعیف است، با سایر مطالعاتی که روی استفاده از مسدود کننده های کانال کلسیم در اختلال نعوظ تاکید داشتند در تضاد قرار دارد.
تحقیقات بیشتری برای تایید نقش مسدود کنندگان کانال کلسیم در اختلال نعوظ وجود دارد. برخی مسدود کنندگان رایج کانال کلسیم که برای فشار خون بالا تجویز می شوند عبارتند از:
- نورواسک (آلودیپین)
- پلندیل (فلودیپین)
- دیناسیرک (ایزرادیپین)
- کاردین (نیکاردیپین)
- پروکاردیا XL، آدالات (نیفدیپین)
- کاردیزم، دیلاکور، تیازاک، دیلتیا XL (دیلتیازم)
- سولار (نیسولدیپین)
- کالان SR، وارلان، کوورا-اچ اس (وراپامیل)
بیشتر بخوانید : آیا دیابت باعث اختلال نعوظ می شود
سخن آخر
به رغم بحث های بسیار بر سر داروهای ضد فشار خون و تاثیر آنها روی اختلال نعوظ، تحقیقات نشان دادند افراد دارای فشار خون بالا بیشتر دچار آسیب های شدید ساختاری در شریان های آلت تناسلی می شوند.
درمان این بیماری با داروهای ضد فشار خون و کاهش جریان خون در آلت تناسلی بعید بوده و ممکن است جلوی آسیب های بیشتر را بگیرد.
در افراد دارای فشار خون طبیعی یا طبیعی مایل به بالا، شریان های آلت تناسلی کمترین آسیب های ساختاری را دیده و داروها تاثیری منفی روی جریان خون دارند که همین امر، بر اهمیت تشخیص درست و شروع درمان مناسب تاکید می کند.
فراموش نکنید که چندین روز تا چندین هفته طول می کشد تا دارو از بدن خارج شود بنابراین بازگشت نعوظ و عملکرد جنسی به شکل قبل قدری زمان بر است.
اگر بلافاصله بعد از شروع درمان با هر گونه داروی ضد فشار خون دچار اختلال نعوظ شدید با پزشک تماس بگیرید تا داروها را عوض کند. برای درمان اختلال نعوظ در تهران به کلینیک اورولوژی الهام مراجعه کنید.
برای دریافت مشاوره و یا نوبت حضوری برای درمان زائده های پوستی، با شماره تلفن های : ۰۲۱۸۸۰۷۳۱۳۶ و یا از طریق تماس تلفنی و یا واتساپ با شماره ۰۹۳۳۷۸۳۶۸۲۰ در تماس باشید.
سایر شماره تماس های کلینک : 02188591523 و 02188591358
آدرس ما را در صفحه تماس با ما مشاهده کنید.
